Świeże liście orzecha włoskiego nie przegonią pluskiew. Takie właściwości ma odwar z liści orzecha włoskiego – niszczy pluskwy oraz wołki zbożowe. Polecał go w książce z 1778 roku „O roślinach, ich utrzymaniu, rozmnożeniu i zażyciu” ks. Krzysztof Kluk – słynny polski botanik. Więcej o właściwościach orzecha CZYTAJ
Orzech włoski najczęściej kojarzy nam się ze smaczną, zdrową przekąską lub dodatkiem do ciast. Tymczasem jego właściwości są szeroko wykorzystywane w medycynie i kosmetologii. Liście orzecha włoskiego od dawna stosuje się w leczeniu cukrzycy, krzywicy czy pasożytów przewodu pokarmowego. Z kolei nalewka orzechowa jest zalecana w przypadku zaburzeń układu pokarmowego, a szczególnie biegunki. Orzech włoski jest również wykorzystywany w kosmetologii, na przykład do produkcji kremów, peelingów czy balsamów brązujących. Zobacz film: "Właściwości odżywcze orzechów [Specjalista radzi]" spis treści 1. Co to jest orzech włoski? 2. Właściwości lecznicze orzecha włoskiego 3. Zastosowanie orzecha włoskiego w kosmetyce Orzech włoski w kremach i peelingach Maseczka na twarz z orzechów włoskich Odżywka z orzechów włoskich na włosy 4. Nalewka z orzecha włoskiego 5. Kalorie i wartości odżywcze orzechów włoskich rozwiń 1. Co to jest orzech włoski? Orzechy włoskie to owoce drzewa liściastego z rodziny orzechowatych. Jest to roślina, która rośnie w południowo-wschodniej Europie, na Bałkanach, w południowo-zachodniej, środkowej i wschodniej Azji, Himalajach i południowo-zachodnich Chinach. Orzech włoski znany jest od wielu lat. Jego zdrowotne właściwości odkryto w starożytności, stosowano go jako ochronę przed owadami, nacierając nim bydło. Liście orzecha włoskiego używane były do leczenia cukrzycy, krzywicy, krwotoków oraz pasożytów przewodu pokarmowego. Natomiast nalewka orzechowa była remedium na biegunkę. Pod koniec czerwca zrywa się pojedyncze liście orzecha, a w lipcu jeszcze niedojrzałe owoce w celach leczniczych. Suszone liście są źródłem witaminy B1, B2, K, PP, kwasu askorbinowego, soli mineralnych oraz flawonoidów. Orzechy włoskie są dość kaloryczne, składają się w 65 procentach z tłuszczów, pozostałe 25% to białko, a 10% - węglowodany i pozostałe związki. 2. Właściwości lecznicze orzecha włoskiego Orzech włoski ma zastosowanie bakteriobójcze, działa na paciorkowce, bakterie duru brzusznego, gronkowce i czerwonkę. Ponadto wykazuje właściwości przeciwzapalne, odtruwające, przeciwkrwotoczne, grzybobójcze i ściągające błony śluzowe. Jedzenie orzechów włoskich poprawia trawienie, obniża poziom cholesterolu i ciśnienie krwi. Nalewka z orzecha włoskiego lub napar z suszonych liści orzecha włoskiego są stosowane przy bakteryjnej biegunce, owrzodzeniach, zatruciach, nieżytach przewodu pokarmowego, krwawieniach z przewodu pokarmowego i cukrzycy. Zewnętrznie działa przeciw zapaleniom ropnym, trądzikowi, żylakom i nadmiernej potliwości stóp. By korzystać z dobroczynnego wpływu orzechów na zdrowie, wystarczy rozdrobnić liście i zalać je ciepłą wodą. Po upływie 5 minut mikstura jest gotowa do picia, najlepiej spożywać ją po pól szklanki przed jedzeniem. Wyciąg z orzecha włoskiego i kwiatów rumianku sporządzony w podobny sposób może być stosowany do irygacji, nasiadówek, okładów, obmywań i kąpieli. 3. Zastosowanie orzecha włoskiego w kosmetyce Orzechy włoskie powszechnie są stosowane w balsamach brązujących do ciała. Dzięki nim można osiągnąć piękny efekt złotobrązowej, delikatnej opalenizny. Ponadto takie kosmetyki można dobierać indywidualnie w zależności od tego, jaką opaleniznę chcemy uzyskać. Orzech włoski w kremach i peelingach Inne zastosowanie orzechów włoskich w kosmetyce to roztarte łupinki dodawane do peelingów i kremów złuszczających. Te bardzo twarde kawałeczki świetnie ścierają martwy naskórek, dzięki czemu skóra jest gładka i miękka. Ponadto orzechy włoskie wykorzystuje się w kremach i maseczkach oczyszczających pory. Ich bakteriobójcze i przeciwzapalne właściwości pomagają utrzymać w dobrym stanie nawet delikatną i wrażliwą cerę. Maseczka na twarz z orzechów włoskich Warta uwagi jest orzechowa maseczka na twarz, którą można wykonać samodzielnie w domu. Wystarczy rozgnieść obrane orzechy włoskie i zalać je ciepłym mlekiem. Do takiej papki należy dołożyć miód i pozostawić na chwilę. Maseczka jest gotowa do użycia, gdy orzechy napęcznieją i ostygną. Nakładamy ją na dekolt i twarz, a następnie pozostawiamy na 10 minut. Na koniec warto zafundować sobie delikatny masaż twarzy i zmyć miksturę letnią wodą. Odżywka z orzechów włoskich na włosy Sprawdż w jaki sposób na włosy działa orzechowa odżywka. Do jej przygotowania należy użyć zielonych skórek z orzechów, które trzeba rozdrobnić, a twarde łupiny rozgnieść. Później dodajemy do nich oliwę z oliwek i ciepłą wodę i nakładamy na włosy. Pozostawiamy na nich około 30 minut. Aby nie pobrudzić ubrania, należy owinąć włosy folią lub ręcznikiem. Nalewka z zielonych orzechów ( 4. Nalewka z orzecha włoskiego Jak przygotować nalewkę z orzecha włoskiego? Potrzebujesz do tego 20–30 szt. zielonych orzechów oraz litr alkoholu 40%. Orzechy umyj i osusz, a następnie (nie pozbawiając ich zielonej skórki!) pokrój w ćwiartki lub kostkę. Orzechy krój w rękawiczkach, ponieważ silnie barwią skórę na kolor brunatny. Pokrojone orzechy włóż do słoja i zalej alkoholem tak, aby je przykrył. Odstaw zamknięte naczynie na 30–40 dni. W tym czasie orzechy będą się macerować, od czasu do czasu potrząsaj naczyniem. Gotowa nalewka nabierze ciemnobrązowego koloru. Maksimum swoich właściwości leczniczych nalewka osiągnie jednak po około roku. W tym czasie zwykle dodaje się do alkoholu syrop cukrowy, który ma za zadanie złagodzić smak specyfiku, ponieważ mikstura jest bardzo gorzka. Do celów leczniczych najlepiej nadaje się jednak właśnie wersja nieposłodzona – cukier nie wpływa pozytywnie na żołądek. Istnieje natomiast pewne wyjście z tej sytuacji. Do nalewki można dodać miodu albo wzbogacić ją przyprawami, takimi jak cynamon, goździki, skórka pomarańczowa czy laska wanilii. Dzięki tym dodatkom nalewka z orzecha włoskiego bez cukru będzie smaczniejsza. Dodatki smakowe powinny znaleźć się w miksturze już na początku procesu przyrządzania specyfiku – w czasie zalewania orzechów alkoholem. 5. Kalorie i wartości odżywcze orzechów włoskich Kalorie i wartości odżywcze Zawartośćw 100 g Zawartośćw 117 g (1 szklanka, pokrojony) Wartość energetyczna 654 kcal 765 kcal Białko 15,23 g 17,82 g Węglowodany 13,71 g 16,04 g Cukier 2,61 g 3,05 g Błonnik 6,70 g 7,84 g Tłuszcz 65,2 g 76,3 g Tłuszcze nasycone 6,13 g 7,17 g Tłuszcze jednonienasycone 8,93 g 10,45 g Tłuszcze wielonienasycone 47,2 g 55,2 g Cholesterol 0 mg 0 mg Witamina C 1,30 mg 1,52 mg Orzech włoski - właściwości lecznicze, zastosowanie, nalewka orzechowa (Zdjęcie autorstwa: SP2Zsolt / CC0 polecamyTradycyjnie stosowany przy pierwszych oznakach oraz w czasie trwania przeziębienia. Imupret N, to tradycyjny produkt leczniczy roślinny, którego wskazania opierają się wyłącznie na długim okresie stosowania. Jeśli po upływie 7 dni nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy skontaktować się z lekarzem. Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Substancją czynną leku jest wyciąg złożony z: 100 ml kropli doustnych zawiera 100 ml wyciągu (1:38) otrzymanego z: Equisetum … Czytaj dalej Wskazania do stosowania: Środek tradycyjnie stosowany zewnętrznie do okładów i obmywań w lekkich powierzchniowych zapaleniach skóry i przy nadmiernym poceniu się dłoni i stóp. Produkt jest tradycyjnym produktem leczniczym roślinnym do stosowania w określonych wskazaniach, wynikających wyłącznie z jego długotrwałego stosowania Jaki jest skład , jakie substancje zawiera? Skład produktu w przeliczeniu na 100g: Liść orzecha włoskiego (Juglandis folium) – 100g Dawkowanie preparatu – jak stosować ten lek? Droga podania … Czytaj dalej Kupuj leki najtaniej - porównaj ceny
Przypominamy przy tej okazji, że liście orzecha włoskiego nie nadają się do kompostowania. Porażonemu orzechowi na pewno nie zaszkodzi ochronny oprysk na bazie krwawnika. Taką #ekomiksturą wystarczy opryskać porażone liście, i choć szpecące wyrośla nie znikną, to taki zabieg pomoże ograniczyć ilość szkodliwych roztoczy.Orzech włoski – Juglans regia L Orzech włoski jest to pięknym drzewem z rodziny Orzechowatych. Rośnie w stanie dzikim w Azji, poczynając od Turcji, przez Iran, Indie, do Półwyspu Indochińskiego i Japonii. Od kilku wieków orzech jest uprawiany w Europie, także w Polsce, jako drzewo owocowe. Do naszego kraju sprowadziła go z Włoch królowa Bona, stąd jego nazwa ? włoski. Orzech włoski dorasta do 25 m wysokości. Posiada prosty pień, pokryty jasnoszarą korą, podłużnie spękaną. Gałęzie koloru szarooliwkowego, a młode pędy są zielonobrunatne. Liście nieparzystopierzaste, złożone z 5 – 9 listków. Listki podłużnie jajowate lub eliptyczne, zaostrzone, całobrzegie, połyskujące, długości 6 – 12 cm. Kwiaty męskie zebrane w zielonawe kotki, a kwiaty żeńskie w kłębiki. Orzech zakwita w kwietniu lub maju. Owocem orzecha jest duży pestkowiec o średnicy do 6 cm, z zewnętrznązieloną, mięsistą naowocnią, pękającą po dojrzeniu i odsłaniającą twardą, niemal kulistą pestkę, nazwaną orzechem włoskim. Znanych jest wiele odmian uprawnych orzecha włoskiego. Drzewo to zaczyna owocować dopiero po ośmiu latach od zasadzenia, ale później owocuje nawet 60 lat. Najlepszym podłożem dla orzecha jest stanowisko suche, nie lubi wilgoci. Na cele lecznicze obcina się w końcu czerwca całe odpowiednio wykształcone liście, obrywa pojedyncze listki, suszy w przewiewnym i zacienionym miejscu. Otrzymujemy surowiec liście orzecha włoskiego – Folium Juglandis. Mają one barwę zieloną i tracą niezbyt przyjemny zapach wydzielany przy potarciu powierzchni świeżych liści. W końcu lipca zbiera się również niedojrzałe jeszcze, zielone owoce orzecha włoskiego – Fructus Juglandis recens. Można też zbierać owoce dojrzewające, z których obiera się mięsistą naowocnię – Pericarpium Juglandis, i wykorzystuje w stanie świeżym lub po wysuszeniu (surowiec przybiera wówczas barwę niemal czarną). Wymienione surowce mają smak bardzo gorzki i zapach słabo aromatyczny. Z dojrzałych owoców po rozbiciu twardej skorupy otrzymuje się jądra nasienne o dużej wartości dietetycznej. W wysuszonych liściach orzecha włoskiego wyodrębniono do 10% garbników ciągowych, związki naftochinonowe, jak hydrojuglon i ślady juglonu (w świeżych liściach proporcje są odwrotne), flawonoidy – pochodne kwercetyny i kemferolu, leukoantocyjany, kwasy organiczne, do 30 mg% karotenoidów, ślady olejku eterycznego ( pinen, limonen i cyneol), trójterpeny, witaminy i sole mineralne. Naowocnia posiada te same związki, co liście, ale w innych proporcjach, zwłaszcza witaminy C do 1,5% w świeżym surowcu, a także więcej garbników. Jądra nasienne, czyli jadalna część orzechów, zawierają 51 – 69% tłuszczu, zaliczanego do olejów schnących, 20 – 27% związków białkowych i do 12% węglowodanów, ponadto fitosterole, do 3% fityny, szereg witamin i sole mineralne. Liście i owocnia orzecha włoskiego posiadają spory zakres działania leczniczego. Wykazują silne właściwości bakteriobójcze w stosunku do wielu bakterii, przede wszystkim gronkowców, paciorkowców, pałeczek czerwonki bakteryjnej i duru brzusznego oraz ich mutantów antybiotykoopornych. Przez obecność garbników oraz juglonu działają także ściągająco na błony śluzowe jamy ustnej oraz przewodu pokarmowego i na uszkodzoną skórę, zmniejszają ich przepuszczalność dla wody i płynu surowiczego, powstrzymują krwawienia z uszkodzonych naczyń włosowatych i zmniejszają stany zapalne. Mają również własności przeciwgrzybiczne. Wyciągi z orzecha włoskiego stosowane doustnie obniżają poziom cukru we krwi, hamują wydzielanie mleka u kobiet w okresie laktacji, a także unieczynniają szkodliwe związki, które tworzą się w wyniku choroby lub w okresie ją poprzedzającym i ułatwiają usuwanie ich z organizmu. Jest to działanie odtruwające, nazywane w lecznictwie ludowym „czyszczącym krew”. Po podaniu zewnętrznym wyciągów z orzecha włoskiego zauważono silne działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, słabsze przeciwgrzybicze oraz w ograniczonym zakresie przeciwrakowe w początkach nowotworowych zmian skórnych. Łuskane nasiona stanowią wartościowy wysokokaloryczny środek odżywczy i dietetyczny, posiadający nienasycone kwasy tłuszczowe, przyczyniający się do ogólnego wzmocnienia organizmu. Przetwory z liści i naowocni orzecha włoskiego w zalecanych dawkach leczniczych nie wywołują objawów szkodliwych dla zdrowia. W dawkach wyższych mogą powodować nudności i zaparcia. Wyciągi z liści lub naowocni orzecha włoskiego podaje się doustnie w stanach nieżytowych układu pokarmowego, w biegunce na tle bakteryjnym, bolesnych wzdęciach spowodowanych błędami w żywieniu, mniejszych zatruciach pokarmowych, owrzodzeniu jelita grubego, krwawieniach w przewodzie pokarmowym, a nawet wspomagająco w czerwonce i durze brzusznym. Razem z innymi ziołami podaje się w stanach przedcukrzycowych i w początkach cukrzycy oraz pomocniczo w niektórych schorzeniach układu limfatycznego na tle gruźliczym i nowotworowym, jak też w zwiększonej laktacji u kobiet. Stosuje się także w wielu chorobach skórnych, w których wskazane jest stosowanie omawianych surowców samodzielnie lub w kompozycjach, zarówno doustnie, jak i zewnętrznie, przede wszystkim w egzemach, trądziku, liszajach, żylakach odbytu i podudzi, zapaleniu sromu i pochwy, potliwości nóg i zapaleniu jamy ustnej. Używa się też do celów kosmetycznych w podrażnieniu skóry, zaczerwienieniu, świądzie, opryszczce, zapaleniu ropnym i innych. Przetwory z orzecha włoskiego Napar z liścia orzecha włoskiego. Dwie łyżeczki rozdrobnionych liści zalać dwoma szklankami ciepłej wody, przykryć, postawić na bardzo małym ogniu i ogrzać do wrzenia, ale nie gotować. Odstawić na 5 min i przecedzić. Pić po pół szklanki 3 – 4 razy dziennie przed jedzeniem w dolegliwościach żołądkowo – jelitowych oraz innych wymienionych wyżej. Do użytku zewnętrznego zrobić napar w podany wyżej sposób, biorąc łyżki liści orzecha włoskiego i pół łyżki kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika na dwie szklanki wody. Używać do okładów, obmywań, płukanek, irygacji, nasiadówek i kąpieli pełnej lub częściowej, np. nóg. Likier orzechowy. Posiekać drobno 5 sztuk świeżych, niedojrzałych, zielonych orzechów, zalać litra wódki i macerować w zamkniętym słoju 6 tygodni, co jakiś czas wstrząsając, po czym przecedzić. Osobno rozpuścić 200 g cukru w 500 ml wody, zagotować, ostudzić, zmieszać z wyciągiem z orzechów i pozostawić na dwa tygodnie. Pić po – 1 łyżce 1 – 3 razy dziennie między posiłkami w dolegliwościach żołądkowych. Wino orzechowe. Do butelki czerwonego wina gronowego dodać 50 g posiekanych liści, macerować przez 10 dni, po czym przecedzić. Dodać 50 – 150 g cukru, zależnie od smaku, i odstawić na 3 dni. Pić po małym kieliszku 2 – 3 razy dziennie. Wino ma pełny zakres działania liści. Dla chorych na cukrzycę nie słodzić wina cukrem. Zioła przeciwcukrzycowe. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści borówki czernicy oraz po 25 g ziela serdecznika i liści pokrzywy. Zalać łyżki ziół dwoma szklankami wrzącej wody i postawić na parze pod przykryciem na 20 min. Odstawić na 5 min i przecedzić. Wypić w 2 – 3 porcjach w ciągu dnia między posiłkami. Zioła w dermatopatiach. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego, ziela fiołka trójbarwnego i kwiatów jasnoty białej oraz po 25 g korzeni pokrzywy, korzeni łopianu, kłączy perzu i kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika. Zalać dwie łyżki ziół szklankami ciepłej wody i odstawić na 1 – 2 godz. do napęcznienia. Ogrzać do wrzenia, odstawić i po chwili przecedzić. Pić 1/2 – 2/3 szklanki kilka razy dziennie między posiłkami. Te same zioła można bardzo drobno sproszkować i przyjmować po pól łyżeczki w 1/2 szklanki wody 3 – 4 razy dziennie. Można też proszek zmieszać z taką samą ilością miodu lub dżemu i przyjmować po 1 łyżeczce kilka razy dziennie. Zioła działają odtruwające i są skuteczne w niektórych dolegliwościach skórnych, głównie u młodzieży. Zioła w paradontopatii. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści mięty pieprzowej oraz po 25 g ziela tymianku lub macierzanki, ziela skrzypu, kwiatów nagietka i liści szałwi. Zalać jedną łyżeczkę ziół połową szklanki ciepłej wody i postawić na parze pod przykryciem na pół godziny. Odstawić na kilka minut i przecedzić. Dodać kilka kropli Propolanu. Część płynu użyć do płukania dziąseł, utrzymując go kilka minut w ustach. Drugą część użyć do okładów. Zwitki waty moczyć w naparze, przykładać na chore dziąsła na 5 – 10 min kilka razy dziennie. Źródło: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie ? Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski Zielska, zioła i ziółka – Marta Leśnicka Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google poprzez poniższe frazy kluczowe:yhs-ddc_bdnapar z orzecha włoskiegoorzech włoski leczenienapar z liści orzecha włoskiegoliście orzecha włoskiego aptekaowoce orzechaOrzech Wloski wyciągnalewka z orzecha włoskiego dawkowanieherbata z lisci orzechaorzech wloski medycyna naturalna
Wczesne odmiany orzecha włoskiego. Sadząc nowe drzewo, każdy ogrodnik chce jak najszybciej zobaczyć owoce swojej pracy, czyli pierwsze zbiory. Dla niecierpliwych letnich mieszkańców, wybierając w opisie odmianę orzecha włoskiego, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na taki parametr, jak wczesna dojrzałość. Rapid Levina. W wielu ogrodach, na liściach orzechów pojawił się biały nalot. To objawy żerowania pilśniowca orzechowego. Lepiej z nim walczyć, bo bardzo osłabia z 4Pilśniowiec atakuje niemal wszystkie liście na drzewie orzecha włoskiego. Choroby roślin, szkodnikiFot. Wiesław Gawryś Na podstawie przesłanych zdjęć stwierdziłem, że drzewo zostało zaatakowane przez najpopularniejszego szkodnika-roztocza atakującego orzechy włoskie. Mamy do czynienia z pilśniowcem orzechowym nazywanym inaczej szpecielem orzechowcem (Aceria tristriatus). Dorosłe szkodniki pojawiają się wiosną w chwili pękania pąków liściowych. Dość szybko przystępują do rozmnażania, a fragmenty zmienionych tkanek liścia, świadczą o pełni rozwoju szkodliwego pokolenia tych szkodników. Szkodniki w ciągu roku rozwijają si w kilku pokoleniach. Ich masowemu rozwojowi i intensywnemu żerowaniu sprzyja wilgotna i ciepła pogoda. Wpływ opisanych warunków atmosferycznych podobnie wpływa na inne szkodnik-roztocza, w tym na bardzo groźne przędziorki. Pilśniowce dość szybko przechową w stan spoczynku zimowego, nawet już w połowie lipca. Sygnałem do rozpoczęcia zimowania jest tworzenie nowych pąków liściowych. Płodne samice zagnieżdżają się między łuskami okrywy pączka liściowego i tak wytrzymują do rozpoczęcia kolejnego sezonu wegetacyjnego. W obecnej chwili, zwalczanie tych szkodników związane jest z mechanicznym usuwaniem zaatakowanych liści ? zrywaniem ich (o ile to możliwe) i paleniem. Konieczny jest też oprysk środkiem chemicznym. Z doświadczenia wiem, że kilkukrotne i dokładne zastosowanie preparatu Magus 200 SC, na pewno ogranicza liczebność populacji pilśniowca i to w znacznym stopniu. Minimum dwa zabiegi trzeba wykonać teraz, w odstępach 14 dniowych. Proszę dokładnie przeczytać ulotkę informacyjną zalączoną do opakowania tego środka chemicznego. Magus można aplikować na rośliny w określonych warunkach pogodowych. Pozostałe akarycydy (środki do walki z roztoczami) takie jak: Omite 570 EW, Omite 30 WP, Sumo 10 EC, Zoom 110 EC potrafią być skuteczne. Proszę zastosować opryski środkami chemicznymi. Kilkuletnie, intensywne żerowanie pilśniowca orzechowego doprowadza do osłabienia drzewa, co w rezultacie może być przyczyną śmierci pojedynczych konarów, a nawet całych drzew. Ponadto jesienią trzeba bardzo dokładnie wygrabić wszyskie liście i też je spalić. W następnym roku, regularnie w momencie pękania pąków liściowych opryskiwać drzewa, nadal, środkiem do likwidowania roztoczy. Po takiej serii zabiegów kondycja drzewa polepszy się. . 140 760 312 799 18 363 662 446