Wiele kobiet zapomina o tym, jak ważne są regularne wizyty u ginekologa, a lekarza odwiedza dopiero wtedy, gdy pojawią się poważne problemy. Zapominają niestety o tym, że regularne odwiedzanie gabinetu ginekologicznego i poddawanie się kontrolom profilaktycznym pozwala ustrzec się przed wieloma groźnymi chorobami układu rozrodczego. Wizyta u ginekologa to temat, który pojawia się w życiu każdej dorastającej dziewczyny. Kiedy należy zjawić się w gabinecie lekarza po raz pierwszy? Opinii na temat tego, kiedy powinno się iść na pierwszą wizytę do ginekologa, jest wiele. Jedni uważają, że powinno mieć to miejsce tuż po pierwszym okresie, a zdaniem innych nic nie stanie się, jeśli młoda kobieta, która nie rozpoczęła jeszcze współżycia, poczeka do 25 roku życia. Istnieją jeszcze zwolenniczki wizyt ginekologicznych dopiero podczas pierwszej ciąży. Z kolei niektóre kobiety na pierwszą wizytę przychodzą dopiero, będąc w ciąży. Kiedy jest więc najlepszy czas? Pierwsza wizyta u ginekologa to indywidualna sprawa każdej kobiety. Jeżeli dziewczyna jeszcze nie współżyje, regularnie miesiączkuje oraz ma wiedzę na temat higieny oraz badań profilaktycznych (zarówno z zajęć szkolnych, jak i od rodziców) o z pierwszą wizytą nie musi się spieszyć. Jeśli jednak miewa nieregularny lub bolesny okres lub odczuwa świąd, to znak, by jak najszybciej odwiedzić ginekologa. Podczas takiej wizyty lekarskiej wraz z dziewczyną jeszcze niepełnoletnią powinna być obecna osoba dorosła, jednak nie musi wchodzić do gabinetu oraz przyglądać się wykonywanemu badaniu. Wizyta u ginekologa - jak się przygotować? Na wizytę do ginekologa najlepiej wybrać się kilka dni po zakończonym okresie. Jeśli pójdziesz w innej fazie cyklu, nie będzie możliwe pobranie cytologii. Przed wizytą zachowaj podstawową higienę oraz spróbuj się wypróżnić – badanie przy pustym pęcherzu jest dużo łatwiejsze do wykonania. Warto założyć spódnicę albo dłuższą sukienkę, dzięki której poczujesz się komfortowo w momencie kładzenia się na fotel ginekologiczny. Możesz też skorzystać ze specjalnie przygotowanych spódniczek jednorazowych, które zazwyczaj znajdziesz w gabinecie lekarskim. Warto mieć przygotowane odpowiedzi na standardowe pytania, jakie może zadać lekarz. Przeważnie brzmią one następująco: - Czy chorujesz przewlekle i czy przyjmujesz leki? - Czy byłaś w ciąży? - Kiedy była ostatnia miesiączka? - Czy twoje miesiączki są regularne i jak długo trwają? - Czy miesiączki są obfite / skąpe / bolesne? Jeżeli zajdzie taka potrzeba, w odpowiedni do wieku dziewczynki sposób lekarz przedstawi ci wiedzę na temat fizjologii układu rozrodczego, a także samego przebiegu okresu dojrzewania. U dziewcząt, które nie skończyły jeszcze 15. roku życia, lekarz może również poruszyć temat seksu oraz metod antykoncepcji. Bądź przygotowana na rozmowę o szczepieniach przeciwko wirusowi HPV, a także konieczności wykonywania badań profilaktycznych. Mowa o cytologii, którą należy wykonywać każdego roku albo częściej, jeśli pojawią się ginekologiczne dolegliwości. Jak wygląda badanie ginekologiczne Ginekolog rozpocznie od dokładnego obejrzenia zewnętrznych narządów płciowych. Sprawdzi ich prawidłową budowę oraz oceni, czy nie ma tam żadnych niepokojących zmian. W dalszej kolejności przejdzie do badania wewnętrznego i, jeżeli będzie taka potrzeba, pobierze cytologię. Musisz być świadoma, że badanie wewnętrzne może sprawić ci dyskomfort. Jego przebieg różni się w zależności od sytuacji pacjentki. U dziewcząt, które rozpoczęły już współżycie, lekarz wkłada do pochwy plastikowy wziernik, dzięki któremu obejrzy wnętrze pochwy oraz szyjkę macicy. Może pobrać też materiał, który zostanie oceniony w poradni histopatologicznej - to właśnie jest cytologia. Następnie lekarz poprosi cię o ubranie się i rozebranie od pasa w górę. Wówczas rozpocznie się badanie piersi. Pamiętaj, że jest ono bardzo ważne. Na koniec ginekolog wypisze receptę oraz poleci środki, których powinnaś używać. To już wszystko - nie brzmi strasznie, prawda?
Witam , jestem tu nowa i mam 22 lata. Znalazłam się tu dlatego iż jestem delikatnie mówiąc przerażona. Wczoraj dowiedziałam sie że zaraziłam mojego partnera wirusem HPV a skąd się to u mnie wzięło? pojecia nie mam! Dlatego też wybieram się do ginekologa i stąd też moje przerażenie. Może wyda się
Słowniczek nazewnictwa medycznego czyli o ginekologii ludzkim językiem Autor: dr n. med. Patrycja Fiegler - RudolSpis treści Cytologia Ultrasonografia Ciąża Krioterapia Choroby Antykoncepcja 1. Cytologia Co to za badanie? Cytologia jest to bezbolesne badanie polegające na pobraniu komórek z szyjki macicy specjalną jednorazową szczoteczką na szkiełko. U osób bardziej wrażliwych moment pobierania wiąże sie z uczuciem niewielkiego dyskomfortu. Pobrany materiał jest następnie rozprowadzany cienką warstwą na jego powierzchni i natychmiast spryskiwany utrwalaczem (jest to tzw. rozmaz cytologiczny). Tak przygotowany rozmaz podlega odpowiednim barwieniu (metodą Papanicolaou) w laboratorium a następnie poddawany jest ocenie mikroskopowej i opisowi wg tzw. standardu Bethesda. Proszę zwrócić uwagę, że nie obowiązuje już stare nazewnictwo, do którego większość kobiet jest bardzo przyzwyczajona - czyli tzw. stopnie I, II ,III, IV Pap. Jaki jest cel badania cytologicznego? Badanie cytologiczne służy profilaktyce i wykrywaniu stanów przednowotworowych a także raka inwazyjnego szyjki macicy. Na podstawie badania cytologicznego ustala się dalsze postępowanie diagnostyczne (np. badanie kolposkopowe, pobranie wycinków i wyłyżeczkowanie kanału szyjki) oraz terapeutyczne. Badanie cytologiczne obniża ryzyko zgonu z powodu raka szyjki o ponad 80 procent. Wykonywane regularnie co dwa - trzy lata ma ogromna wartość profilaktyczną, ponieważ obserwowane pod mikroskopem zmiany zwykle o wiele lat wyprzedzają rozwój nowotworu. Jak przygotować się do badania? Na kilka dni przed badaniem nie należy stosować leków dopochwowo. Pacjentka powinna powstrzymać się od stosunków płciowych co najmniej 24 godziny przed badaniem. W przypadku stwierdzenia stanu zapalnego pochwy wskazane jest ich wyleczenie. Informacje, które należy zgłosić wykonującemu badanie lekarzowi to: data ostatniej miesiączki i czas trwania cykli miesiączkowych, aktualnie przyjmowane leki - zwłaszcza hormonalne. Badanie może być wykonywane u pacjentek w każdym wieku, a także u kobiet ciężarnych. Czasem po pobraniu materiału może wystąpić niewielkie, krótkotrwałe plamienie zwłaszcza u osób, które przebyły zabiegi na szyjce macicy, np zabieg likwidacji tzw. nadżerki. Co dalej po pobraniu materiału? Badania odczytują specjaliści wyszkoleni w zakresie cytologii ginekologicznej. Wynik po otrzymaniu może pozostać w recepcji do odbioru osobistego lub informacja o nim może być przesłana pocztą elektroniczną. Typowy czas otrzymania wyniku to około 14-21 dni. Wynik zostanie podany opisowo oraz wyznaczone będzie dalsze postępowanie. Wraz z wynikiem zaproponowany będzie również termin kolejnej kontroli. Jak często wykonuje się cytologię? Badania cytologiczne rozpoczęte powinny zostac 3 lata po inicjacji seksualnej (lub w 21 roku życia) i powtarzane regularnie co rok do 30 roku życia, a następnie co 2-3 lata (jeśli trzy poprzednie wyniki były prawidłowe). 2. Ultrasonografia Co to za badanie? Usg wykorzystuje się do uwidocznienia struktur niemożliwych do oceny podczas badania ginekologicznego. Mozliwy jest np. dokładny pomiar wielkości macicy, obecności mięśniaków w ścianie trzonu lub jamie macicy, grubości błony śluzowej trzonu macicy oraz stanu jajnikow. W okresie ciaży ultarsonograficznie można potwierdzić obecnośc w macicy żywej ciąży, wykryć nieprawidłowości genetyczne u płodu (wraz z badaniami biochemicznymi) oraz ocenić anatomię płodu. Jest nieocenioną metodą w przypadku prowadzenia ciąży wysokiego ryzyka. Nie wykazano jednoznacznie szkodliwego wpływu fal na płód jednak uważa się, że do badania u ciężąrnej powinny istnieć wskazania medyczne. Usg z reguły wykonujemy w 11-13 tygodniu, celowane na wady rozwojowe 20-22tygodniu oraz 30-32. W ciąży zagrożonej wykonujemy badania w zależności od wskazań klinicznych, w tym również ocenę stanu ciąży metodą Doppler USG z badaniem przepływów naczyniowych. 3. Ciąża USG we wczesnej ciąży: We wczesnej ciąży około 6 tygodnia jej trwania widoczny jest zarodek wraz z czynnością serca, która powinna być szybsza niż 80 uderzeń na minutę. Możliwe jest też rozpoznanie ciąży mnogiej w przypadku której oceniamy liczbę pęcherzyków ciążowych wraz z zarodkami, umiejscowienie i liczbę kosmówek, co jest niezmiernie ważne w prognozowaniu późniejszego rozwoju ciąż wielopłodowych. Diagnostyka prenatalna: Jest to szereg procedur w skład których wchodzą badania ultarsonograficzne, biochemiczne oraz w dalszej kolejności inwazyjne mające na celu oszacowanie ryzyka np. Zespołu Downa lub też wykrycie i zdiagnozowanie wady u płodu. We wczesnej ciąży pomiędzy 10 a 13 tygodniem wykonujemy pomiary przezierności karku (NT) oraz uwidaczniamy kość nosową (NB). Maksymalna dopuszczalna grubość NT wynosi od 2,5 mm do 3 mm. W przypadku uzyskania innych niż wymienione pomiarów, biorąc pod uwagę wiek matki, kierujemy Pacjentkę do dalszej diagnostyki. W wybranych sytuacjach wkazane może być wykonanie tzw. testu potrójnego. Polega on na ocenie we krwi matki stężenia gonadotropiny, estriolu oraz alfafetoproteiny. Nieprawidłowe wartości powyższych oznaczeń, opracowane komputerowo, informują o ryzyku dla płodu. USG w II trymestrze ciąży: W tym okresie ciąży w badaniu ultrasonograficznym wykrywa się znaczną większość wad rozwojowych płodu. Niemal wszystkie struktury płodu można poddać dokładnej analizie, łącznie z budową serca, przeponą, mózgowiem, nerkami oraz narządami płciowymi. Zwracamy szczególną uwagą na masę płodu, mogącą ulegać zmianom zarówno w kierunku jej zmniejszania, jak i w kierunku zwiększania. Ilość płynu owodniowego także może ulegać nagłym zmianom. Zwiększać się w przypadku wad układu pokarmowego lub maleć w skutek przedwczesnego pęknięcia błon płodowych, nie zawsze łatwego do zaobserwowania przez matkę bądź wad nerek u płodu. Poród przedwczesny (pomiędzy 22 a 37 tygodniem ciąży) Najczęstszymi objawami zagrożenia porodem przedwczesnym są skurcze macicy (twardy, napięty brzuch), skracanie się i rozwierania szyjki macicy - najczęściej z pojawieniem sie dużej ilości wydzieliny w pochwie. Dla rozpoznania skracania się szyjki macicy i rozwierania jej ujścia wewnętrznego posługujemy się ultrasonografią z użyciem sondy dopochwowej, mierząc długość kanału szyjki macicy, która nie powinna być mniejsza niż 2,5 cm oraz oceniając zaawansowanie ewentualnego jej rozwierania się w okolicy dolnego bieguna jaja płodowego. Jest to obiektywnie wiarygodny parametr, świadczący o pojawieniu się schorzenia nazywanego niewydolnością cieśniowo-szyjkową, które leczymy przez założenie specjalnego krążka na szyjkę. PIH - nadciśnienie indukowane ciążą Nadciśnienie indukowane ciążą (PIH) -terminem tym określamy pojawienie się wzrostu ciśnienia tętniczego krwi u pajentki mającej normalne ciśnienie przed ciążą (szczególnie u kobiet będących pierwszy raz w ciąży) a w niektórych przypadkach z obecnością białka w moczu oraz obrzęków uogólnionych - co ważne nie ustepujących po przespanej nocy. Nadciśnienie indukowane ciążą z towarzyszącym lub nie białkomoczem wraz z obrzękami jest niezwykle niebezpiecznym schorzeniem, wymagającym natychmiastowego leczenia. Może doprowadzić do wewnątrzmacicznego zahamowania wzrastania płodu, ataku dragwek okreslanego mianem rzucawki a w konsekwencji do przedwczesnego oddzielenia się łożyska z obfitym krwawieniem u matki oraz zaburzeniami krzepnięcia mogacymi doprowadzic do zgonu. Cukrzyca ciążowa - GDM: W trakcie II trymestru może pojawić się cukrzyca ciążowa, będąca zjawiskiem przemijającym po porodzie, ale mogąca również ulec utrwaleniu. Rozpoznajemy ją, wykonując test doustnego obciążenia glukozą (50g). Ocena dobrostanu płodu: Stan wewnątrzmaciczny płodu oceniamy obiektywnie za pomocą badań kardiotokograficznych (KTG), w razie konieczności w USG badamy przepływy krwi w naczyniach pępowinowych i tętnicach macicznych. Matce polecamy nadzór nad ruchami płodu w postaci liczenia ich do 10, co stanowi prosty i jedyny sposób subiektywnej oceny stanu wewnątrzmacicznego płodu. W zaawansowanej ciąży badania KTG wykonujemy co najmniej raz w tygodniu, przyszła matka liczy ruchy płodu. Niepokój powinien wzbudzać brak 10 ruchów w czasie dłuższym niż 3 godziny, przy czym nie należy opierać się na jednorazowym tego typu zdarzeniu, ciężarna kobieta obserwuje ruchy swojego dziecka od 34 tygodnia ciąży. Co po 38 tygodniu? Ocenie poddajemy przygotowanie szyjki macicy do skracania się i rozwierania, obniżanie się części przodującej płodu i zbliżanie się jej do tzw. linii międzykolcowej. Osiągnięcie przez część przodującą tej wysokości świadczy o wstawieniu się płodu do kanału rodnego. Ma to miejsce szybciej u kobiet, które nie rodziły, niż u wcześniej rodzących, choć nie stanowi u tych pierwszych czynnika prognozującego czas rozpoczęcia się porodu. W tym okresie ciąży dochodzi już zwykle do ustabilizowania się położenia płodu, tzn. przoduje główka (w znaczącej większości), miednica, lub mamy do czynienia z położeniem poprzecznym czy skośnym, co należy do rzadkości i zwykle wiąże się z anomaliami budowy macicy. Jeśli poród nie odbędzie się do czasu wyliczonego terminu, mówimy o ciąży przeterminowanej, zalecamy zgłoszenie się do oddziału szpitalnego 7 dni po terminie porodu. Badania w czasie ciąży Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w zakresie opieki przedporodowej w ciąży o prawidłowym przebiegu: Termin badania Badania diagnostyczne Badnia laboratoryjne do 10 - pożądane jest, aby pierwsza wizyta odbyła się między 7 a 8 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie we wzierniku i lekarskie Ocena pH wydzieliny pochwowej Badanie cytologiczne Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Badanie piersi Określenie wzrostu i masy ciała Ocena ryzyka ciążowego Kształtowanie zdrowego stylu życia Badania obowiązkowe: Grupa krwi i Rh Przeciwciała odpornościowe Morfologia krwi Badanie ogólne moczu Badanie stężenia glukozy we krwi na czczo VDRL Badanie ultrasonograficzne Badania zalecane: Konsultacja lekarza stomatologa Badanie HIV, HCV, badanie w kierunku toksoplazmozy (IgG i IgM), różyczki 11 - 14 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie we wzierniku i lekarskie na fotelu ginekologicznym Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Pomiar masy ciała Ocena ryzyka ciążowego Ocena pH wydzieliny pochwowej Kształtowanie zdrowego stylu życia Badania obowiązkowe: Badanie ultrasonograficzne Badanie ogólne moczu Badania zalecane: Badanie w kierunku wad uwarunkowanych genetycznie: NT, NB, test podwójny - PAPP-A+bHCG 15 - 20 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie ginekologiczne (we wzierniku i na fotelu ginekologicznym) Ocena pH wydzieliny pochwowej Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Pomiar masy ciała Ocena ryzyka ciążowego Kształtowanie zdrowego stylu życia Badania obowiązkowe: Morfologia krwi Badanie ogólne moczu Przeciwciała anty-Rh Badania zalecane: Badanie w kierunku wad uwarunkowanych genetycznie (test potrójny - bHCG, Estriol, AFP) 21 - 26 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie we wzierniku i lekarskie na fotelu ginekologicznym Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Pomiar masy ciała Ocena pH wydzieliny pochwowej Ocena ryzyka ciążowego Kształtowanie zdrowego stylu życia Badania obowiązkowe: Badanie stężenia glukozy po doustnym podaniu 75 g glukozy (w 24-28 Badanie ultrasonograficzne Badanie ogólne moczu Badania zalecane: U kobiet z ujemnym wynikiem w I trymestrze - badanie w kierunku toksoplazmozy 27 - 32 Badanie ogólne podmiotowe i przedmiotowe Badanie we wzierniku i lekarskie na fotelu ginekologicznym Ocena pH wydzieliny pochwowej Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego we krwi Pomiar masy ciała Ocena ryzyka ciążowego Przygotowanie do porodu, połogu, karmienia piersią i rodzicielstwa Badania obowiązkowe: Morfologia krwi Badanie ogólne moczu Przeciwciała odpornoœciowe Badanie ultrasonograficzne 33 - 37 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie położnicze Ocena wymiarów miednicy Badanie we wzierniku i lekarskie na fotelu ginekologicznym Ocena pH wydzieliny pochwowej Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Badanie piersi Pomiar masy ciała Badania obowiązkowe: Badanie ogólne moczu Morfologia krwi Badania zalecane: W grupie kobiet ze zwiększonym ryzykiem populacyjnym lub indywidualnym ryzykiem zakażenia: VDRL, HIV, HCV Posiew w kierunku paciorkowców b-hemolizujšcych 38 - 39 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie położnicze Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego Pomiar masy ciała Badania obowiązkowe: Badanie ogólne moczu po 40 Badanie ogólne pacjentki i wywiad lekarski Badanie położnicze Badanie we wzierniku lekarskie na fotelu ginekologicznym Ocena czynności serca płodu Pomiar ciśnienia tętniczego krwi Pomiar masy ciała Badania zalecane: Badanie ultrasonograficzne z ocenš masy płodu Badanie KTG 4. Krioterapia: Krioterapia- bezbolesna, bezkrwawa, szybka ( metoda usuwania zmian na tarczy szyjki macicy (błędnie nadżerek). Znajduje także zastosowanie w leczeniu brodawek wywołanych infekcją wirusem HPV (kłykciny), łatwo krwawiących nadżerek, nawracjacych stanów zapalnych wywołanych nadżerką, endometriozy na szyjce macicy. Zamrożona tkanka chroni zdrową tworząc "opatrunek" zapobiega zakażeniu gojącego się miejsca. Zamrożenie umożliwia wygojenie się miejsca leczonego bez powstania blizny co jest szczególnie ważne dla kobiet planujących ciażę (problem z blizną w czasie porodu, przedwczesne rozwieranie się szyjki przed terminem porodu). Zabieg zamrożenia wykonuje się po zakończonej miesiączce. Pacjentka przez 5 - 8 tygodni musi powstrzymać się od współżycia. 5. Choroby: Ektopia (błędnie zwana nadżerką): Ektopia części pochwowej szyjki macicy jest częstym stanem spotykanym u kobiet. Zmiana ta nie jest traktowana jako stan przedrakowy w przypadku prawidłowej cytologii. Zmiana na szyjce macicy może bardzo obficie wytwarzać śluz powodujący upławy, na które skarżą się pacjentki. Jedną z metod leczenia tej dolegliwości jest wlaśnie krioterapia. Przewlekłe zakażenie wirusem HPV - wirusem brodawczaka ludzkiego: Praktycznie nie ma raka szyjki bez poprzedzającej go infekcji HPV. Za czynniki ryzyka zakażenia HPV uważa się: wczesne rozpoczynanie współżycia seksualnego, dużą liczbę partnerów seksualnych, seks bez prezerwatyw a także czynniki dodatkowe: długotrwałą antykoncepcję hormonalną, palenie tytoniu, dużą liczbę przebytych porodów. Pomoc w wyeliminowaniu zakażeń HPV oferuje szczepionka zapobiegająca całkowicie długotrwałym infekcjom HPV typami 16/18 - związanymi z rozwojem 70% raków szyjki macicy. Rak błony śluzowej trzonu macicy: Etiologia raka błony śluzowej trzonu macicy jest wieloczynnikowa. Schorzenie to najczęściej dotyka kobiet otyłych, cierpiących na cukrzycę oraz nadciśnienie tętnicze. Najczęściej zgłaszanym objawem chorobowym jest nieprwidłowe krwawienie z dróg rodnych. Jedna z nieinwazyjnych metod diagnostycznych, możliwa do wielokrotnego powtarzania jest właśnie usg przezpochwowe. W przypadkach podejrzenia o zmiany patologiczne w jamie macicy należy poszerzyć diagnostykę o pobranie wycinków z jamy oraz kanału szyjki macicy - abrazja frakcjonowana lub pod kontrolą wzroku - histeroskopia. Rak jajnika: Rak jajnika jest trzecim co do częstości występowania i trzecim pod względem liczby zgonów nowotworem narządów płciowych u kobiet w Polsce. Mimo stosowania radykalnych zabiegów oraz efektywności leczenia chemioterapeutykami wciąż nie uzyskuje się spektakularnych wyleczeń. Do czynników ryzyka raka jajnika należą: czynniki rodzinne i genetyczne - rak jajnika w I stopniu pokrewieństwa (matka, siostra, córka) lub w I i II stopniu pokrewieństwa (babka, ciotka), zespół raka sutka i jajnika, zespół Lynch II (rak okrężnicy i odbytnicy, rak trzonu macicy, rak jajnika), wiek, dieta bogatotłuszczowa, pełne mleko, kawa, nikotyna, niepłodność, miejsce zamieszkania w krajach wysoko uprzemysłowionych z wyższym statusem socjoekonomicznym. Szczytowa zachorowalność to wiek 70-79 lat. Czynniki zmniejszające ryzyko raka - to przebyte ciąże, długotrwałe karmienie piersią, antykoncepcja hormonalna. Badanie profilktyczne w kierunku raka jajnika obejmuje badanie ginekologiczne, usg przezpochwowe oraz ocenę stężenia antygenu Ca 125 (stężenie powyżej 35 U/ml). Wskaźnik ten nie jest całkowicie swoisty dla raka jajnika i jego podwyższone stężenie można stwierdzić także w innych schorzeniach, takich jak endometrioza, mięśniak czy stany zapalne przydatków. Należy zawsze pamiętać, że wywiad i badanie ginekologiczne nadal pozostają ważnymi metodami w rozpoznawaniu tego nowotworu. Rak piersi: Rak piersi jest najczęściej rozpoznawanym nowotworem u kobiet w Polsce. W ciagu ostanich kilkunastu lat wzrosła ilość pacjentek zdiagnozowanych, równocześnie dzięki coraz powszechniej stosowanej wczesnej diagnostyce i postępowi w leczeniu tej choroby spadła liczba zgonów. Rak piersi wykryty i leczony we wczesnym etapie rozwoju rokuje dobrze. Najpowszechniej stosowaną metodą obrazowania zmian w piersiach jest mammografia. Pozwala ona na wykrywanie zarówno niewielkich zmian nowotworowych, jak i zmian, które stanowią etap pośredni na drodze przekształcania się w nowotwór złośliwy, czyli raka przedinwazyjnego. Mammografia wykonywana jest raz na 1-2 lata. Natomisat badanie ultrasonograficzne jest szczególnie polecane u młodszych kobiet przed 40. rokiem życia, gdyż w tym okresie bogato gruczołowa budowa piersi nie stanowi przeszkody dla prawidłowej oceny ultrasonograficznej. Badanie mammograficzne jest zalecane w Polsce dla kobiet powyżej 49. roku życia. W przypadku obciążenia rodzinnego diagnostykę należy rozpocząć już w wieku 8-10 lat młodszym. Regularne ćwiczenia fizyczne, utrzymywanie właściwej wagi ciała czy ograniczenie podaży alkoholu w diecie, pozwalają na obniżenie ryzyka wystąpienia tego nowotworu. 6. Antykoncepcja Mirena - system domaciczny: Antykoncepcja domaciczna po założeniu do jamy macicy uwalnia do organizmu hormon - lewonorgestrel ze stałą prędkością, w bardzo niewielkich ilościach. Powoduje to takie zmiany w śluzówce macicy, że utrudnione jest zagnieżdżenie się tam zapłodnionej komórki jajowej. Pod wpływem hormonu następuje zagęszczenie śluzu w kanale szyjkowym dlatego nasienie nie może się dostać do macicy, aby zapłodnić komórkę jajową. Zmniejsza się też ruchliwość plemników. Mirena ma także zastosowanie w leczeniu nadmiernych krwawień miesiączkowych (znaczne zmniejszenie ich obfitości już po trzech miesiącach). U niektórych kobiet krwawienie miesiączkowe może nawet okresowo zaniknąć, łagodzi również bóle miesiączkowe. Nie zaleca się stosowania systemu jako metody antykoncepcyjnej u młodych kobiet, które dotychczas nie rodziły. Przed założeniem systemu lekarz przeprowadzi badanie, włącznie z badaniem narządów miednicy mniejszej, badaniem piersi i badaniem cytologicznym. Lekarz powinien także wykluczyć ciążę i choroby przenoszone drogą płciową. Infekcje dróg rodnych powinny zostać wyleczone przed założeniem systemu. Lekarz określi położenie macicy i wielkość jamy macicy. Nie należy zakładać mireny, jeżeli podejrzewa się lub stwierdza którykolwiek z niżej wymienionych przypadków: ciążę , istniejące lub nawracające stany zapalne, infekcje macicy po poronieniu w ciągu ostatnich 3 miesięcy, dysplazja (nieprawidłowości w budowie) nabłonka szyjki macicy, nowotwór lub podejrzenie nowotworu szyjki lub trzonu macicy, niezdiagnozowane krwawienia z dróg rodnych, wrodzone lub nabyte nieprawidłowości w szyjce lub jamie macicy, jak np. mięśniaki zniekształcające jamę macicy, ostre schorzenia wątroby lub nowotwór wątroby, nadwrażliwość na jakikolwiek ze składników systemu Mirena. Więcej na Dopochwowy pierścień - system NuvaRing: NuvaRing to dopochwowy system o działaniu antykoncepcyjnym. Jest obecnie jedną z najnowocześniejszych metod antykoncepcji. Podstawowym mechanizmem działania antykoncepcyjnego preparatu jest zahamowanie owulacji i zagęszczenie śluzu szyjkowego (czyni go nieprzepuszczalnym dla plemników). Pacjentka umieszcza samodzielnie NuvaRing a następnie pozostawia go w pochwie przez okres 3 tygodni. Przed rozpoczęciem stosowania systemu należy przeprowadzić pełne badnie, obejmujące wywiad lekarski, badanie ginekologiczne i wywiad internistyczny oraz wykluczyć ciążę. Stosowanie tamponów nie wpływa na skuteczność antykoncepcyjną systemu; w niektórych przypadkach, podczas usuwania tamponu pierścień może wypaść. NuvaRing jest elastyczny i po założeniu przez pacjentkę dopasowuje się do ścian pochwy ulegając niewielkiemu rozciągnięciu po umieszczeniu w pochwie. Pierścień należy usunąć po 3 tyg. stosowania, w tym samym dniu tygodnia i o tej samej porze dnia, o której był założony. Przerwa w stosowaniu systemu wynosi 7 dni, w tym czasie, zazwyczaj po upływie 2-3 dni od usunięcia systemu powinno wystąpić krwawienie z odstawienia ("miesiaczka"). Po 7 dniach należy założyć kolejny pierścień. W pierwszym cyklu stosowania systemu należy założyć pierścień w pierwszym dniu krwawienia miesiączkowego. Można także rozpocząć stosowanie systemu między 2. a 5. dniem cyklu, jednak wtedy przez pierwsze 7 dni stosowania systemu należy stosować dodatkową barierową metodę antykoncepcji (prezerwatywa). Nadwrażliwość na składniki systemu, zakrzepica żylna występująca obecnie lub w przeszłości (zakrzepica żył głębokich, zatorowość płucna), zakrzepica tętnicza występująca obecnie lub w przeszłości (udar naczyniowy mózgu, zawał mięśnia sercowego) lub objawy zapowiadające zakrzepicę (np. dławica piersiowa, przemijający napad niedokrwienny), predyspozycje do występowania zakrzepicy żył lub tętnic, migrena z ogniskowymi objawami neurologicznymi w wywiadzie, cukrzyca ze zmianami naczyniowym, zapalenie trzustki występujące obecnie lub w przeszłości, ciężka choroba wątroby obecnie lub w przeszłości (do czasu powrotu parametrów czynności wątroby do normy), nowotwór wątroby (łagodny lub złośliwy) stwierdzony obecnie lub w wywiadzie, obecność lub podejrzenie złośliwych nowotworów narządów rodnych lub piersi, zależnych od hormonów płciowych, niewyjaśnione krwawienia z dróg rodnych, karmienia piersią. (informacja producenta) Antykoncepcja w trakcie laktacji: Azalia Doustny preparat antykoncepcyjny zawierający tylko progestagen - dezogestrel. Może być stosowany w czasie karmienia piersią i u kobiet, które nie mogą bądź nie chcą stosować estrogenów. Działanie antykoncepcyjne preparatu polega przede wszystkim na hamowaniu owulacji oraz zwiększaniu lepkości śluzu znajdującego się w szyjce macicy. Przed rozpoczęciem stosowania systemu należy przeprowadzić pełne badnie, obejmuące wywiad lekarski (w tym wywiad rodzinny), badania ginekologiczne i internistyczne oraz wykluczyć ciążę. Przeciwwskazania: nadwrażliwość składniki preparatu, ciąża lub jej podejrzenie, czynna choroba zakrzepowo-zatorowa żył, ciężkie choroby wątroby (występujące obecnie lub w przeszłości) do czasu uzyskania prawidłowych wyników testów czynnościowych wątroby, nowotwory progestagenozależne, krwawienie z dróg rodnych o nieznanej etiologii. Preparat należy przyjmować doustnie, raz dziennie o tej samej porze dnia przez 28 kolejnych dni. Przyjmowanie tabletek z następnego opakowania należy rozpocząć następnego dnia po zakończeniu poprzedniego opakowania. Rozpoczęcie stosowania preparatu: jeżeli przez ostatni miesiąc pacjentka nie stosowała żadnej hormonalnej metody antykoncepcyjnej - pierwszą tabletkę należy przyjąć w pierwszym dniu cyklu (w pierwszym dniu krwawienia miesiączkowego), przyjmowanie tabletek można również rozpocząć między 2 a 5 dniem cyklu, jednak w tym przypadku należy zastosować dodatkową metodę antykoncepcji przez pierwszych 7 dni przyjmowania tabletek w pierwszym cyklu (informacja producenta). Plaster antykoncepcyjny - preparat EVRA To wygodna metoda antykoncepcji hormonalnej, w postaci plastra przyklejanego jeden raz w tygodniu. Evra to cienki, beżowy plaster w kształcie kwadratu. Preparat nosi się przyklejony na ciele przez 1 tydzień. Preparat można nosić w czterech okolicach ciała: na pośladkach, podbrzuszu, górnej części tułowia lub na zewnętrznej części ramienia. Preparat działa poprzez hamowanie wydzielania gonadotropin w następstwie działania estrogenowego i progestagenowego etynyloestradiolu i norelgestrominu. Podstawowym mechanizmem działania jest zahamowanie jajeczkowania, ale do działania antykoncepcyjnego mogą przyczyniać się także zmiana właściwości śluzu szyjkowego oraz zmiany w endometrium. Przed rozpoczęciem stosowania systemu należy przeprowadzić pełne badanie, obejmujące wywiad lekarski (w tym wywiad rodzinny), badania ginekologiczne i wywiad internistyczny oraz wykluczyć ciążę, nadwrażliwość na substancje czynne lub którykolwiek ze składników pomocniczych preparatu. Zakrzepica żylna obecnie lub w wywiadzie, z wystąpieniem lub bez zatorowości płucnej, zakrzepica tętnicza obecnie lub w wywiadzie (np. zaburzenia krążenia mózgowego, zawał mięśnia sercowego, zakrzepica tętnicy siatkówki) lub objawy zapowiadające zakrzepicę (np. dławica piersiowa, przejściowy atak niedokrwienny), migrena z aurą ogniskową. obecność poważnych lub licznych czynników ryzyka wystąpienia zakrzepicy tętniczej: ciężkie nadciśnienie tętnicze (utrzymujące się ciśnienie tętnicze krwi 160/100 mm Hg lub więcej), cukrzyca ze zmianami naczyniowymi. Możliwość występowania wrodzonej predyspozycji do rozwoju zakrzepicy żylnej lub tętniczej, jak upośledzona aktywacja białka C, niedobór antytrombiny III, niedobór białka C, niedobór białka S, hiperhomocysteinemia, występowanie przeciwciał przeciwfosfolipidowych (przeciwciała przeciwkardiolipinowe, antykoagulant toczniowy). Rozpoznany rak piersi lub podejrzenie raka piersi, rak endometrium lub inny nowotwór estrogenozależny. Zaburzenia czynności wątroby zależne od ostrych lub przewlekłych chorób miąższu wątroby, gruczolak lub rak wątroby. Niezdiagnozowane nieprawidłowe krwawienie z dróg rodnych. (informacja producenta). Dwuskładnikowe tabletki antykoncepcyjne: Pigułka antykoncepcyja jest najpowszechniejszą obecnie metodą antykoncepcyjną. Wszystkie tabletki zawierają etynyloestradiol i składnik progestagenny w różnych dawkach w zależności od ich typu i rodzaju. Podawanie jednocześnie obu typów hormonów daje efekt w postaci blokowania owulacji, zagęszczania śluzu szyjkowego oraz zmiany budowy endometrium. Tabletki jednofazowe (monofazowe) - wszystkie tabletki w opakowaniu zawierają taką samą ilość hormonów, np. niskodawkowe z 20 mikrogramami etynyloestradiolu: Harmonet, Logest, Mercilon, Novynette, Yasminelle, tabletki z 30 i więcej mikrogramiami etynloestradiolu: Cilest, Microgynon, Rigevidon, Stediril, Yasmin. Tabletki dwu i trójfazowe - w opakowaniu znajdują się dwa lub trzy rodzaje tabletek z różną zawartością hormonów. Środkowa seria zawiera najczęściej zwiększoną dawkę estrogenów, a kolejne serie zawierają coraz większe dawki progestagenów (Milvane, Triquilar) Zalety: bardzo wysoka skuteczność antykoncepcyjna, metoda prosta i wygodna w użyciu, wysoka odwracalność efektu antykoncepcyjnego - już od następnego cyklu, zmniejszenie obfitości krwawień miesiączkowych oraz dolegliwości bólowych toważyszących miesiaczce, zmniejszenie ryzyka wystąpienia ciąży ektopowej i torbieli jajnika, zmniejszenie ryzyka wystąpienia raka jajnika, raka endometrium (błony śluzowej macicy), oraz nowotworów łagodnych piersi, zmniejszenie częstości występowaniu zapaleń miednicy mniejszej (PID). Cykl miesiączkowy staje się regularny. Wady: relatywnie częste zmniejszenie popędu sksualnego (libido), możliwość wystąpienia skutków ubocznych i związanych z nimi działań niepożądanych, możliwość obniżenia skuteczności podczas przyjmowania niektórych leków. Tabletki nie chronią przed chorobami przenoszonymi drogą płciową, konieczność regularnego przyjmowania, zwiększenie ilości i częstości kontaktów seksualnych zwiększa ryzyko infekcji HPV, a to z kolei może zwiększać ryzyko raka szyjki macicy (nie sama pigułka, ale ewentualna zmiana zachowań seksualnych). Przeciwwskazania: ciąża, nadciśnienie tętnicze, choroba zatorowo-zakrzepowa u pacjentki lub jej przebycie, choroba niedokrwienna serca, choroby układu krążenia u pacjentki i w rodzinie, choroby wątroby i zaburzenia jej funkcji, (zapalenie, marskość, stłuszczenie), zaawansowana lub długotrwała cukrzyca,bóle migrenowe powodujące ogniskowe objawy neurologiczne, krwawienia z dróg rodnych z nie znanych przyczyn, długotrwałe unieruchomienie, planowane zabiegi chirurgiczne, palenie papierosów - szczególnie u pacjentek po 35 roku życia.
Jeśli na co dzień młoda kobieta nie depiluje stref intymnych, nie jest konieczne zastosowanie tej praktyki przed wizytą u ginekologa. Jeśli jednak depilacja miejsc intymnych zmniejszy dyskomfort kobiety i doda jej pewności siebie, to oczywiście można ją wykonać.
Świadomość dotycząca konieczności wykonywania profilaktycznych badań ginekologicznych rośnie, ale nadal dla wielu kobiet wizyta u ginekologa stanowi spore wyzwanie. Nierzadko wiąże się ona z nieuzasadnionym wstydem oraz niepokojem. Można sobie z nimi poradzić, odpowiednio się do tego przygotowując. Jak? O tym przeczytasz poniżej. Wizyta u ginekologa — co trzeba wiedzieć? Przygotowanie do wizyty u ginekologa wbrew pozorom nie jest skomplikowane ani wymagające, niezależnie od tego, czy jest to pierwsze czy kolejne spotkanie. Zazwyczaj największe wyzwanie polega na pokonaniu barier psychicznych. Sporo pytań dotyczy tego, kiedy udać się do ginekologa, a dokładniej, który moment cyklu jest najlepszy. W przypadku rutynowych badań zalecane jest, aby przeprowadzać je kilka dni po miesiączce. To idealny moment na wykonanie cytologii, wymazu z pochwy, USG narządu rodnego i badania piersi. Teoretycznie wizyta u ginekologa jest możliwa także w trakcie miesiączki, z tym zastrzeżeniem, że nie można wtedy wykonać cytologii. W przypadku niepokojących objawów, bólu w czasie miesiączki, upławów, pieczenia i swędzenia pochwy, należy wybrać możliwie najszybszy termin spotkania, bez względu na moment cyklu. Zaleca się, aby na 2-3 dni przed badaniem ginekologicznym zrezygnować ze współżycia płciowego. Ważnym aspektem jest również powstrzymanie się od wykonywania irygacji pochwy, a także stosowania globulek dopochwowych. Spore wątpliwości budzą kwestie higieny. Wiele kobiet udających się do ginekologa obawia się nieprzyjemnego zapachu, tym samym przed wizytą myje się intensywniej niż zwykle. Nie jest to dobre wyjście, bo nadmierna higiena może spowodować problemy z wykryciem infekcji intymnych. W dniu wizyty u ginekologa wystarczy umyć się jak zwykle. Stosowanie specjalnych płynów czy nawet dezodorantów do higieny intymnej jest niewskazane. Idąc na wizytę do ginekologa, warto mieć także przygotowane odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania. Dotyczą one przybliżonej daty ostatniej miesiączki, przeciętnego czasu trwania cyklu miesiączkowego i tego, jak zwykle przebiega menstruacja (czy występują bóle, obfite krwawienia czy inne dolegliwości). Pierwsza wizyta u ginekologa — jak się przygotować? Zazwyczaj pierwsze spotkanie z lekarzem ginekologiem budzi niepokój. Wiąże się też ze wstydem przed rozebraniem się przed obcą osobą. Warto uświadomić sobie, że ginekolog to przede wszystkim lekarz. Nie ocenia on ciała pacjentki pod względem estetyki, ale skupia się na badaniu. Aby zapewnić sobie jak najlepsze warunki, należy wybrać sprawdzonego specjalistę. W przypadku pierwszej wizyty, choć nie tylko, szczególne znaczenie poza kompetencją i wiedzą ma także nastawienie do pacjentek, w tym delikatność, dyskrecja i umiejętność zachowania przyjaznej atmosfery. Zależnie od tego, czy już rozpoczęłaś współżycie, na pierwszej wizycie poinformuj o tym swojego lekarza. Ma to szczególne znaczenie w przypadku kobiet, które są dziewicami. Ich badanie przebiega w nieco inny sposób ( używane są mniejsze wzierniki). W trakcie pierwszej wizyty lekarz przeprowadza też rozszerzony wywiad, pytając o stosowane leki, przebyte operacje czy choroby nowotworowe w rodzinie. Jak przebiega badanie ginekologiczne? Pierwszym krokiem jest przygotowanie, czyli rozebranie się od pasa w dół, o czym w odpowiednim momencie informuje lekarz. W gabinecie znajduje się parawan albo specjalnie wydzielone do tego pomieszczenie. Na czas badania można pozostać w butach lub skarpetkach. Następnym krokiem jest wygodne ułożenie się na fotelu, rozszerzenie nóg i umieszczenie ich na podpórkach. Później pozostaje tylko przeprowadzenie badania. Co ubrać na wizytę u ginekologa? Znaczenie mają przede wszystkim względy praktyczne, dlatego wybierając ubrania na wizytę do ginekologa, warto postawić na sukienkę lub spódnicę. Zapewniają one większą intymność. Na czas badania wystarczy zdjąć majtki i rajstopy oraz podwinąć ubranie. Nie trzeba rozbierać się w całości od pasa w dół, co szczególnie dla kobiet będących u ginekologa pierwszy raz może okazać się wyjątkowo pomocne. Jeśli jednak lubisz spodnie i zwykle to je nosisz, nie musisz szukać spódnicy ani sukienki. Do ginekologa możesz ubrać się jak zwykle – Twój komfort jest najważniejszy. Jeśli wybierzesz spodnie, warto ubrać do nich dłuższą bluzkę lub sweter. Czy przed wizytą u ginekologa należy się golić? Częstym pytaniem, które zadają kobiety udające się do ginekologa, jest to, czy trzeba golić miejsca intymne. Zdecydowanie nie ma takiej potrzeby i wszystko zależy od tego, jak czujesz się bardziej komfortowo. Dla lekarza nie ma znaczenia, czy kobieta, którą będzie badać, ma włosy łonowe czy też nie. Wiesz już, jak przygotować się do wizyty u ginekologa. Mamy nadzieję, że dzięki temu artykułowi poczujesz się pewniej i bez skrępowania umówisz się do lekarza. Pamiętaj, że regularne badania ginekologiczne są bardzo ważne i nie można ich lekceważyć. Jeśli szukasz doświadczonych specjalistów, którzy poza wiedzą wyróżniają się też empatią i przyjaznym podejściem do pacjentek, zapraszamy do naszej Kliniki. Pierwsza wizyta u ginekologa wiąże się często z ogromnym stresem – dziewczyny ją przekładają, wstydzą się poprosić mamę o pomoc i wsparcie, czasami wręcz ukrywają problemy zdrowotne lub ciążę w lęku przed wizytą. Wakacje to okres, kiedy młode dziewczyny rozpoczynają życie seksualne. Warto by wcześniej wybrały się do
Wizyta u ginekologa podczas okresu może być krępująca, ale wtedy właśnie lekarz wyjmuje lub zakłada spiralę domaciczną. Depilacja przed wizytą u ginekologa jest kwestią indywidualną – gładka skóra okolic intymnych ułatwia lekarzowi badanie i eliminuje ryzyko wplątania się wziernika we włosy. Wizyta u ginekologa podczas okresu może być krępująca, ale wtedy właśnie lekarz wyjmuje lub zakłada spiralę domaciczną. Depilacja przed wizytą u ginekologa jest kwestią indywidualną – gładka skóra okolic intymnych ułatwia lekarzowi badanie i eliminuje ryzyko wplątania się wziernika we włosy. Najlepiej odwiedzić gabinet ginekologiczny, gdy dziewczyna dopiero planuje rozpoczęcie współżycia. Lekarz pomoże dobrać najskuteczniejszą metodę zapobiegnięcia niechcianej ciąży i przeprowadzi bezbolesne badanie. Wizyta u ginekologa: czy depilacja jest konieczna? Owłosienie w okolicach intymnych pełni rolę ochronną, zabezpiecza drogi rodne przed bakteriami. Zbierają się jednak na nim ludzkie wydzieliny, co zwiększa ryzyko wystąpienia infekcji, a brak dostępu powietrza do skóry może wywoływać znaczny dyskomfort. Gładka skóra jest znacznie bardziej przystępna dla lekarza wykonującego badania. Nie ma również możliwości przeoczenia jakichkolwiek zmian skórnych w trakcie badania – lekarz zauważy każdą nieprawidłowość. Nie ma konieczności całkowitego usuwania owłosienia specjalnie przed wizytą u ginekologa. Czy dziewica może iść na wizytę u ginekologa? Najlepszy czas na pierwszą wizytę u ginekologa to okres po pojawieniu się pierwszej miesiączki a przed rozpoczęciem współżycia. Niepokojące objawy ze strony układu rozrodczego, po zaobserwowaniu, których należy umówić się na wizytę to: pieczenie, upławy, zatrzymanie miesiączki, jej nieregularność lub obfitość, bóle podbrzusza, zaburzony rozwój sutków, powiększenie łechtaczki, otyłość, łysienie, nasilony trądzik, powiększający się obwód brzucha. Do lekarza trzeba zabrać legitymację szkolną lub dokument potwierdzający numer PESEL (do gabinetu prywatnego). Bez zgody jednego z rodziców ginekolog nie może przepisać nastolatce poniżej 18. roku życia środków antykoncepcyjnych. Lekarz nie musi jednak informować rodziców lub opiekunów prawnych, czy dziewczyna jest jeszcze dziewicą. Jeżeli zaobserwuje natomiast, że dziecko poniżej 14. roku życia rozpoczęło życie seksualne, ma obowiązek zawiadomienia o tym prokuratury. U dziewic nie ma potrzeby wykonywania badań ginekologicznych przez pochwę. Wzierniki dziecięce lub waginoskop są stosowane jedynie w przypadkach podejrzanych krwawień lub wad rozwojowych. Wizyta u ginekologa podczas okresu Badanie ginekologiczne w trakcie okresu jest możliwe. Wtedy można się np. umówić z lekarzem na założenie lub wyjęcie spirali domacicznej. Natomiast okres uniemożliwia pobieranie wymazu do przeprowadzenia cytologii. Najbezpieczniej zgłosić się na wizytę w ciągu 10 dni od zakończenia krwawienia. Występuje wtedy najmniejszy dyskomfort, kobieta jest po zespole napięcia przedmiesiączkowego, przed jajeczkowaniem i łatwo zbadać jej piersi. Pierwsze badanie ginekologiczne może być stresujące, dlatego lepiej wcześniej dowiedzieć się na czym będzie ono polegać. Zobacz, jak wygląda pierwsza wizyta u ginekologa. Jeżeli doszło do zapalenia nerek, najlepiej jak najszybciej udać się do lekarza. Dowiedz się, na czym polega leczenie śródmiąższowego zapalenia nerek. Świąd, pieczenie i ból mogą być objawami zakażeń intymnych. Zobacz, jak rozpoznać infekcje intymne.
Jutro mam wizyte u ginekologa , jak sie przygotowac? Przez Gość ale mam stracha no, Listopad 29, 2007 w Antykoncepcja, płodność / Ginekolog Polecane posty
Wizyta u ginekologa po porodzie powinna się odbyć po zakończeniu połogu. Mimo zaabsorbowania niemowlakiem, mama nie powinna zapominać o wizycie u ginekologa po porodzie. Wizyta u ginekologa jest niezbędna, by sprawdzić, czy wszystko przebiega prawidłowo. Wyjaśniamy, jak wygląda kontrolna wizyta u ginekologa po porodzie i kiedy powinna się odbyć. Na pierwszą wizytę u ginekologa po porodzie należy się wybrać po zakończeniu połogu, czyli w 6-8 tygodni po porodzie (niezależnie od tego, czy poród odbył się drogami natury, czy przez cesarskie cięcie). Rana po nacięciu krocza lub cesarskim cięciu powinna być już zagojona. Jak wygląda pierwsza wizyta u ginekologa po porodzie i kiedy się na nią zgłosić? 5 rzeczy, których nie wiesz o połogu Wizyta u ginekologa po porodzie czy tylko kontrola położnej? Wizyta u ginekologa po porodzie jest obowiązkowa - powinna się odbyć po zakończeniu połogu, czyli 6 tygodni po porodzie. Przedtem, jeśli połóg przebiega prawidłowo, wystarczy kontrola położnej środowiskowej, która sprawdzi, jak goi się rana krocza, jak przebiega obkurczanie macicy, czy krwawienie połogowe jest w normie. W razie wątpliwości dotyczących krwawienia możesz pokazać jej podpaskę lub nie podmywać się tuż przed wizytą. Położna usunie także szwy z krocza lub rany po cesarskim cięciu, jeśli jest to potrzebne. To jednak nie eliminuje potrzeby zapisania się na wizytę u ginekologa po porodzie, nawet jeśli nic ci nie dolega. Poporodowe uszkodzenia mogą nie dawać żadnych objawów, dlatego do ich wykrycia lub wykluczenia niezbędne jest badanie lekarza. Czytaj również: Badania okresowe kobiet - te badania musisz wykonywać regularnie! 10 niepokojących objawów w czasie połogu. Co powinno niepokoić kobietę w połogu? Zobacz, jak zmniejszyć bliznę po CC? GALERIA Wizyta u ginekologa po porodzie: czego się spodziewać? Wizyta u ginekologa po porodzie rozpocznie się od wywiadu – lekarz zapyta o przebieg porodu, połóg, karmienie piersią, ewentualne dolegliwości. Porozmawia o twoim samopoczuciu i możliwych metodach antykoncepcji. Spytaj o kwestie, które cię nurtują, np. kiedy możesz rozpocząć współżycie po porodzie czy wrócić do aktywności fizycznej. Następnie lekarz przeprowadzi badanie ginekologiczne, podczas którego sprawdzi, czy nie ma stanu zapalnego lub innych niepokojących objawów w drogach rodnych. Oceni też bliznę po nacięciu krocza lub bliznę po cesarce, sprawdzi, czy nie powstał bliznowiec. Dotykając dłońmi brzuch skontroluje, czy macica obkurczyła się prawidłowo. Powinien też zbadać piersi, aby upewnić się, że nie powstały w nich żadne zgrubienia. Zmierzy też ciśnienie i wagę. Jeśli jest potrzeba, lekarz zleci zrobienie dodatkowych badań, np. morfologii, poziomu hormonów tarczycy, analizy moczu. Podczas pierwszej wizyty u ginekologa po porodzie nie wykonuje się natomiast cytologii (chyba że nie była ona wykonywana podczas ciąży). Najlepszy czas na to badanie to około pół roku po porodzie.
. 21 96 710 629 730 638 317 266

co przed wizytą u ginekologa