Wyroby ceramiczne to jedne z pierwszych form sztuki jakie powstały w dziejach naszego świata. Z jej pomocą specjaliści określają grupę kultur archeologicznych. Przez cały okres rozwoju cywilizacji, aż po dziś wyroby ceramiczne są stałym elementem w naszym życiu, zmieniając się ze zwykłego przedmiotu użytku codziennego na prawdziwe i godne podziwu rękodzieło. Musisz doceniać ten fakt, skoro zadajesz sobie pytanie gdzie kupić glinę odpowiednią do ceramiki. Nim zaczniesz swoje zakupy dowiedz się, jakiego typu gliny potrzebujesz do swoich wyrobów. Czy glina powinna być bardziej sucha, czy może tłustego typu? Dokonując wyboru indywidualnie do swoich potrzeb można wybrać się na zakupy. Jednakże gdzie i dokąd? Glina do ceramiki online Nie wiedząc gdzie należy się skierować po zakup ceramiki, możemy z czystym sumieniem zacząć szukać w przeglądarkach internetowych. Mimo że wyrób ceramiki nie klasyfikują się na podium wśród hobby Polaków, to niejedna strona oferuje nam szeroki wybór niezbędnych przedmiotów i akcesorii do rękodzieła ceramicznego. Wśród nich również znajdujemy glinę różnego typu i różnej wagi. W zaciszu własnego domu możemy dobrać odpowiedni typ gliny do naszych wyrobów, koloryt wedle naszych upodobań oraz gramaturę, która jest nam niezbędna do pracy. Nie musimy kupować ogromnych paczek gliny, których kwota szarpie nas po kieszeni, a my mamy pełną świadomość tego, że tyle produktu jest nam niepotrzebne. Plusów zakupów w internecie widzimy wiele, a jedną z nich jest możliwość porównania cen. Ile razy kupiliśmy coś w sklepie, aby przekonać się chwilę później, że dwa sklepy dalej, bądź na stronie internetowej produkt jest praktycznie połowę tańszy? Ilekroć czuliśmy ten ogromny zawód? W tym przypadku nie będzie takiego problemu, gdyż już z pomocą platformy Google uzyskujemy porównanie cen wśród większości sprzedających. Gdybyśmy mieli wymienić wszelkie zalety zakupów online wymienimy wygodę, szybkość zakupów, dobranie towaru i gramatury według własnych potrzeb i pewność, że znajdziemy to co jest nam potrzebne. Wśród wad wypatrujemy jedynie dłuższy czas oczekiwania na przesyłkę, gdy ze sklepu wychodzimy od razu z towarem. Jednakże bieganie po sklepach, nie daje ci gwarancji zakupienia gliny do ceramiki (zobacz również – Sklepy artystyczne Ciężko je zlokalizować i wręcz wydaje się awykonalnym odszukać taki w niewielkich miasteczkach. Możemy się bardzo zdziwić, jednakże określmy wpierw czym jest sklep artystyczny? Sklep z artykułami artystycznymi, często kojarzony ze sklepami papierniczymi, powinny w swej ofercie posiadać wszelkie możliwe materiały dla artystów, nie ograniczając się jedynie do niezbędnych przedmiotów do szkoły, bądź związanymi z rysunkiem akcesoriami. Często pojawiające się takie przy galeriach sztuki, wbrew przekonaniu mają swoje sieciowi, które w polskich centrach handlowych od dawna zagościły miejsce na stałe. Mówimy tu oczywiście o sklepach sieciowych Empik. Tak moi drodzy. Zapewne niejednokrotnie widzieliście naprzeciw regałom z książkami artykuły artystyczne, w tym modele do rysunku, niewielkie narzędzia do ornamentyki oraz szeroki wybór farb do dekoracji. Wśród tych wszystkich artykułów możemy znaleźć również masę ceramiczną, która nadaje się idealnie do podstawowych wyrobów z gliny. Znana sieciówka nie oferuje nam szerokiego wybory gliny do lepienia z ceramiki, jednakże jest najłatwiej dostępna wśród sklepów w polskim mieście. glina do ceramiki Pracownie ceramiczne Pracownie ceramiczne to kolejne miejsce gdzie mamy gwarancję zakupu masy ceramicznej z dużą pewnością, że będziemy mieli możliwość wyboru masy taką, aby była idealna do wyrobów, jakie pragniemy wykonać. Pracownie ceramiczne, bardzo często oferują również kursy ceramiczne, a zakupy w takim miejscu dają Ci możliwość dopytania profesjonalistów, jaki materiał powinien być wybrany do ceramik, które pragniemy wykonać. Szeroki wybór w typie gliny i kolorycie zadowoli nawet najbardziej wymagających twórców i jednoznacznie jest to miejsce, do którego powinniśmy się udać, poszukując pewnych i dobrej jakości produktów, a fachowa porada z podpowiedziami, może zwiększyć efektywność naszej pracy. Zakup gliny do wyrobu ceramiki wydaje się dosyć problematyczny, tylko do momentu, aż nie zgalebimy się w temat, odkrywając, że jesteśmy w stanie zakupić niezbędne dla nas materiały garncarskie w zaciszu naszego domu bądź dwie ulice dalej. Życzymy powodzenia i wiecznie trwającej weny.
Wczorajsze odwiedziny w szkole Akademia Pitagorasa ☺️ Spotkałam się z pierwszoklasistami, by opowiedzieć im o zawodzie ceramika i zapoznać ich co nieco z gliną. 😃 Częścią spotkania były warsztaty ceramiczne, na których dzieci stworzyły naprawdę piękne dzieła!😍 Uwielbiam patrzeć, jak pracuje ich wyobraźnia, jak
Oto i znowu ja 😛 tra la la la laaa ;))) Tak mi dzisiaj wiosennie, wesoło i słonecznie 😛 Chociaż w sumie na zewnątrz chłodnawo, a wczoraj to nawet strasznie wiało i padało, więc ta wiosna to głównie w mojej głowie 😉 Ale nic to! Nie poddajemy się marudnej pogodzie i alleluja i do przodu 🙂 Wczoraj gimnazjaliści pisali ostatnie egzaminy i jako, że miałam dzięki temu więcej czasu (egzaminy kończyły się koło 12/13) to skrzętnie go wykorzystałam 🙂 Wiosennie, a jakże! Zrobiłam takie oto ptaszki jak na powyższym zdjęciu (pomysł znalazłam na Na dole natomiast pokazałam co się do takich ptaszków przyda. – folia aluminiowa, – glina albo modelina, – farby akrylowe, – drut (a do niego kombinerki do cięcia i zawijania) albo gotowe haczyki, – ewentualnie klej Super Glue. Z folii aluminiowej zrobiłam kuleczki, trochę mniejsze niż ptaki miały być docelowo. W kulki wbijałam gotowe druciki na górze i dole, oczywiście jak najrówniej. Później te aluminiowe kulki oklejałam warstwą modeliny/gliny. Na zdjęciu poniżej górny ptaszek jest z gliny, dolny z modeliny. Jeśli nie wiecie, którą opcję wybrać to: – glina wyjdzie taniej, z opakowania gliny (11zł) zrobicie 5 ptaków i jeszcze sporo zostanie, podczas gdy z jednej kostki modeliny (Fimo Soft – 8zł) można zrobić dwa ptaki, – modelina jest łatwiejsza w pracy, bardziej plastyczna, trwała (po utwardzeniu jak plastik), nadaje się na zewnątrz; gliniany ptaszek będzie bardziej ‚kruchy’, – modelina jest zdecydowanie lżejsza, – modelinę łatwiej pomalować, jeśli się gdzieś pomylimy wystarczy zetrzeć farbę (zaschniętą zmyje się zmywaczem do paznokci), na glinie będzie to prawie niemożliwe. – przy glinie nawet po wyschnięciu trzeba uważać na kontakt z wodą. Z tego podsumowania jasno wynika, że modelina jest wygodniejsza w tej sytuacji, ale kwestia ceny przeważa na stronę gliny, zależy po prostu ile chcecie wydać i gdzie takie ptaszki powiesić 🙂 Ptaki z modeliny piekłam przez 30min w 110*C. A później zaczęło się malowanie ;))) Wygląd ptaków podpatrywałam sobie z książki „Ptaki w parku i w ogrodzie”, którą mam już od lat. Internet też będzie dobrym źródłem 🙂 (już na etapie lepienia wstępnie wybrałam, które ptaki będę robić i odpowiednio kształtowałam ogony i skrzydła) Kiedy już wszystko wyschło zabezpieczyłam jeszcze druciki klejem (na wszelki wypadek, żeby mi się nie wysunęły gdzieś z tej modeliny/gliny) i przywiązałam sznurki. Najpierw zawiesiłam je w ten sposób, czyli na jednym kawałku muliny zawiesiłam każdego z nich na górnym haczyku. Ale później stwierdziłam, że bardziej przyda mi się pionowe ustawienie ;)) Więc pozwiązywałam je krótkimi kawałkami muliny (każdą pętelkę skleiłam też klejem, nie rozwiąże się :)). Razem z Cotton Balls’ami z Netto (:P) otrzymałam iście wiosenną aranżację ;D Wydaje mi się, że to będzie też fajny projekt dla starszych dzieci, wyjść, zrobić zdjęcia ptaków w parku/ogrodzie/lesie, ulepić, pomalować 🙂 No, to się już wyżyłam plastycznie 😉 Pora trochę odpocząć, arbuza kupiłam 😀 Pozdrawiam!
Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak zrobić glinę? Możesz się teraz nauczyć !! Kieszonkowe dzieci: Krok 1: Składniki. Po pierwsze, aby zrobić glinę, potrzebujesz: 1 szklanka soli 2 szklanki mąki (możesz dodać więcej, aby mieszanina nie okazała się lepka) 2 łyżki oleju roślinnego ¾ lub 1 szklanka wody Miska Piekarnik
Pracownia ceramiczna – co to takiego? Jak wygląda jej prowadzenie? Czy taki biznes ma szanse zaistnieć w dzisiejszych czasach? Na te i inne pytania odpowiadamy w poniższym wywiadzie z Agnieszką Romaniuk z Pracowni Ceramicznej Kamionka. Skąd pojawił się pomysł na pracownię ceramiczną? Pomysł pojawił przypadkowo, wręcz zrządzenie losu natknęło mnie na przygodę z ceramiką. Zaczęło się od tego, że zabrałam swoje dzieci na warsztaty garncarskie. Niestety, szybko się im to znudziło, bo były jeszcze małe, a mnie wręcz przeciwnie – zaczęłam sama jeździć na warsztaty do Domu Kultury. Pamiętam ten dreszcz emocji gdy zrobiłam swój pierwszy kubek. Wpadłam na pomysł żeby przerobić kuchnie letnią na pracownię. Postarałam się o dotację na założenie działalności z której kupiłam najważniejszą i najdroższą rzecz czyli profesjonalny piec do wypału ceramiki. Pierwszy rok swojej działalności przeznaczyłam na doskonalenie się, naukę różnych metod, technik tworzenia, zdobienia, szkliwienia. Bardzo się cieszę bo zainteresowanie moją ceramiką stale rośnie. Moja marka zaczęła być rozpoznawalna i aż sama się czasem dziwię, że ludzie z Polski przypadkowo mnie gdzieś spotykają i mówią, że już o mnie słyszeli, a nawet byli już moimi zadowolonymi klientami. Czy teraz dzieci przeszkadzają, czy raczej pomagają w pracy? Jak najbardziej pomagają ponieważ są bardzo uzdolnione plastycznie. Choć szczerze, to czasem kiedy wpadają do pracowni i mówią, żeby im dać wałek i glinę, to na wielkim stole okazuje się, że nie ma już miejsca dla mnie. Ale kiedy się już wybawią, to sama przystępuję do pracy. W zasadzie pracownię otworzyłam też dla nich, żeby pokazać im, że na wsi można żyć z pasją i z pasji. Teraz jest taka tendencja, że ludzie uciekają do miasta ponieważ w mieście wszystko jest w zasięgu ręki. Ale ja uważam, że na wsi też się pięknie żyje, a nawet piękniej i spokojniej, bo na łonie natury. No przy odrobinie odwagi i pomysłu każdy może godnie żyć i zarabiać, nieważne gdzie mieszka i jak daleko ma do najbliższego miasta. Czyli zrobiłaś pracownie tylko dla swoich dzieci? Właściwie to i dla nich, ale też dla siebie. Ja potrzebowałam wyżyć się manualnie, muszę tworzyć żeby żyć szczęśliwie a moje szczęcie udziela się rodzinie i bliskim. Ponad 10 lat pracowałam w kwiaciarni i to mnie nauczyło pracy kreatywnej. Po odejściu, próbowałam robić bukieciki, kompozycje u siebie w domu, ale czułam, że wyczerpałam temat we florystyce, nauczyłam się wszystkiego od bukiecików, po ikebany i wiązanki ślubne. Z takim bagażem łatwiej było mi się odnaleźć w glinie, ta sama zasada-robienie czegoś z niczego, tylko inną metodą – to przecież kulka błota, która po obróbce staje się naczyniem, figurką, rzeźbą. Glina to szalenie niezwykły materiał,z którego można zrobić wszystko, ograniczeniem jest jedynie wyobraźnia. W ceramice urzekła mnie jej trwałość, kwiaty więdną, wypalona ceramika może cieszyć pokolenia. A czy każda glina nadaje się do rzeźbienia? Nie, nie każda. Obecnie na rynku jest ponad 30 rodzajów różnych glin. Są gliny z szamotem, bez szamotu, gliny gładkie itd. Przykładowo z gładkiej gliny nie da się zrobić wysokiego przedmiotu ponieważ gładka glina opada pod ciężarem. Przy tego typu konstrukcjach dobrze, żeby glina miała choć trochę szamotu, czyli zmielonego biskwitu – to on nadaje sprężystości, dzięki czemu naczynie nie opada, daję się z większą łatwością kształtować bez dodatkowych stelaży. Z kolei glina z grubszym szamotem nie nadaje się na koło garncarskie ponieważ rani palce, kiedy się ją dłużej toczy. Każdy rodzaj gliny służy więc do czegoś innego. Rodzaj gliny dobieramy do efektu końcowego jaki chcemy uzyskać. A czym się różni glina garncarska od kamionkowej? Przede wszystkim różni się temperaturą wypału i składem. Glina garncarska to glina ze względu na obecność sporej ilości żelaza można wypalać w niskiej temperaturze. Co prawda glina kamionkowa też posiada szamot i nie zawsze jest gładka, ale wymaga dużo wyższej temperatury wypału, nawet do 1300 stopni Celsjusza, gdzie w glinie garncarskiej jest to około 1000 stopni. Zakochałam się w glinie kamionkowej gdyż lubię robić rzeczy solidne, nie tylko ładne do postawienia, ale przede wszystkim użytkowe. Stawiam na jakość jaką daje mi ta glina, która jak nazwa wskazuję, po wypaleniu jest mocna i twarda jak kamień. Jest idealna do naczyń użytkowych, które następnie można zmywać w zmywarce, podgrzewać, wstawiać do ogniska i piec w piekarniku. A czy glina kamionkowa jest samoutwardzalna? Nie, wszystko wymaga wypału. Może opowiem o procesie tworzenia z gliny. Na początku mamy glinę do lepienia ręcznego lub glinę lejną do odlewania w formach. Po wykonaniu naczynia, przedmiotu, taką glinę musimy odstawić na stu procentowe wysuszenie przed pierwszym wypałem w piecu ceramicznym, Jest to wypał w temperaturze około 900-950 st C., który utwardza. Po wypaleniu nasze naczynie ma jeszcze tendencje do przyjmowania cieczy, więc kiedy wlejemy wodę, ona wsiąknie w czerep i w rezultacie może spowodować pokruszenie pocenie się naczynia lub nawet pęknięcie. Pierwszy wypał jest potrzebny po to, aby ułatwić dalszą obróbkę – możemy coś jeszcze podszlifować, bez strachu brać w dłonie i dowolnie dekorować, szkliwić a nawet umyć gdy coś pójdzie nie tak. Następnie wstawiamy poszkliwioną ceramikę ponownie do pieca na wyższą temperaturę (dostosowaną do rodzaju gliny). Proces wypału twa 8-9 godzin, drugie tyle stygnie piec zanim będzie można do otworzyć. Te czekanie jest zawsze najgorsze, niezmiennie towarzyszą temu ogromne emocje. Otwieranie pieca jest jak wyciąganie prezentów spod choinki, nigdy nie wiesz co zastaniesz, bywają różne niespodzianki, nie wszystkie mile widziane. Trochę to skomplikowane. Czy ludzie sami chcę przechodzić ten proces i wypalać naczynia? Na początku każdy się trochę boi. Dlatego, że właśnie może to brzmieć skomplikowanie. Mam jednak u siebie w pracowni możliwości przeprowadzenia warsztatów i wiele osób z tego korzysta. Ludzie przyjeżdżają z bardzo daleka na wspólne lepienie, jest bardzo miło tworzyć na łonie natury przy rozmowie, żartach i śpiewie ptaków. Osobiście czerpię z tego ogromną radość i myślę,że trochę tym zarażam swoich uczestników, staram się aby poczuli przyjemność tworzenia i swobodę. Uważam, że każdy potrafi coś zrobić, każdy może zostać ceramikiem tylko trzeba dobrego instruktora, który w odpowiednim momencie poratuje radą i będzie doglądał na bieżąco. Najfajniejsze są sytuacje, kiedy przychodzą osoby towarzyszące i z góry zakładają , że będą siedzieć i obserwować, bo lepić na pewno nie potrafią. Często mówią: „Ja nie umiem, ja sobie tu posiedzę i popatrzę”. Staram się nie naciskać, kładę kawałek gliny i obserwuję. Zaczyna się od dziubania palcem,potem ugniatania….i zaczyna się cała zabawa. Najciekawsze jest to, że te osoby, które są niepewne, potrafią zrobić najbardziej zaskakujące rzeczy. Przykładowo: kiedyś przyjechał Pan, który przez półtorej godziny ugniatał glinę: to w kwadrat, to w stożek, to znowu wszystko psuł, świetnie się przy tym bawił, aż w końcu wyszedł mu… durszlak na truskawki. Był z tego dumny i zadowolony jak dziecko, stwierdził, że zawsze o takim marzył. Bo w każdym z nas drzemie dziecko i to jest urocze. Częściej kobiety czy mężczyźni chcą tworzyć z gliny? Na początku bardziej kobiety są chętne do lepienia, ale powiem szczerze, że z czasem mężczyźni też nabierają ochoty. Panowie mają większe predyspozycje ponieważ jednak przy pracy z gliną potrzebna jest
Jun 16, 2020 - Sklep i blog pracowni ceramiki wylepianki.pl oferującej unikalną ceramikę i zajęcia dla dzieci wspomagających ich rozwój
Autor: Przekopywanie ziemi poprawia warunki fizyczne gleby Ciężkie, zbite, gliniaste podłoże to duży problem w ogrodach i na działkach. W takich miejscach większość gatunków słabo rośnie, przy czym dodatkowo maleje ich mrozoodporność. Po deszczu natomiast ciężko wejść do ogrodu, nie brudząc butów i ubrania. Jak rozwiązać ten problem? Podpowiadamy, jak rozluźnić ciężką glebę. Ciężkie gleby mają jedną zasadniczą zaletę – są zasobne w składniki pokarmowe i po zabiegu nawożenia długo je utrzymują. Dalej, niestety, można już wymieniać tylko wady ciężkich gleb: małą przepuszczalność, która zwiększa ryzyko wystąpienia chorób grzybowych wskutek gnicia korzeni, tendencję do zalewania (zimą może przez to zmniejszyć się mrozoodporność roślin), tendencję do zaskorupiania górnej warstwy (gleba jest wtedy słabo napowietrzona). Ponadto gleby gliniaste są zbyt zwarte, co utrudnia roślinom prawidłowe wykształcenie systemu korzeniowego. W takich warunkach radzi sobie niewiele gatunków, magnolia, wiśnia piłkowana, ostróżka, funkia, liliowiec, krzewuszka, łubin, języczki. Dlatego ciężkie podłoże powinno się rozluźnić – najlepiej jeszcze przed założeniem ogrodu. Dodatkowo, co kilka lat warto ponawiać niektóre zabiegi. >>Przeczytaj też: Rośliny na ciężką gliniastą glebę Oczyszczanie podłoża – najpierw pozbądź się chwastów! Pierwszym krokiem w poprawieniu parametrów gleby ciężkiej powinno być oczyszczenie z chwastów. Można zrobić to ręcznie, maszynowo lub z użyciem herbicydów. Zabieg odchwaszczania trzeba powtórzyć po 7-14 dniach, wtedy wykiełkują nasiona kolejnych roślin niepożądanych. Ponadto można (z użyciem glebogryzarki) przekopać podłoże na głębokości przynajmniej 20 cm. Taki dodatkowy zabieg (później i tak trzeba będzie go wykonać przy mieszaniu różnych frakcji gleby) pozwoli ograniczyć występowanie szkodników glebowych – pędraków i drutowców. Najwięcej larw żeruje na głębokości do 30 cm. Warto decydować się na to, jeśli działka znajduje się w pobliżu lasu lub do tej pory była niezagospodarowana. Poprawianie jakości podłoża – piasek, nawozy organiczne i rozluźniacze Najprostszym sposobem na rozluźnienie ciężkiego podłoża jest wymieszanie go z grubą warstwą piasku (średnio kilkanaście centymetrów). Dany obszar należy zaorać lub spulchnić glebogryzarką. Poszczególne frakcje gleby powinny być dobrze wymieszane. Zwykle jednak samo dodanie piasku nie wystarczy – podłoże wprawdzie staje się bardziej luźne i przepuszczalne, traci jednak żyzność i prawidłową strukturę. Dlatego oprócz piasku do gleby warto dodać także nawozy organiczne, szczególnie obornik i obornikiem zaleca się wykonywać jesienią (rośliny źle reagują na świeży nawóz – mogą ulec poparzeniu), zaś nawożenie kompostem można stosować przez cały sezon. Oba nawozy organiczne dostarczają glebie makro- i mikroelementów. Nie to jest jednak w tym przypadku najważniejsze – powyższe dodatki przyczyniają się do produkcji próchnicy, regulują stosunki powietrzno-wodne w glebie i poprawiają jej strukturę gruzełkowatą. Z czasem dzięki nim na działce zagości więcej dżdżownic, które - drążąc korytarze i przerabiając materię organiczną - będą dodatkowo rozluźniały podłoże. Zwykle wystarczy kilkucentymetrowa warstwa nawozu organicznego na 1 m². Jeśli ziemia jest ciężka i zbita, a jej odczyn jest alkaliczny, do zwiększenia przepuszczalności i obniżenia pH gleby (aby był zbliżony do obojętnego) można użyć torfu. Trzeba wybierać jednak sprawdzone źródła, aby żyzne, kwaśne podłoże nie było zanieczyszczone nasionami chwastów (tak się dzieje z torfem wybieranym z górnych warstw w torfowisku). Inne rozluźniacze, takie jak styromull – czyli rozdrobniony styropian, keramzyt, żwir itp. na większych powierzchniach są nieopłacalne. Można ich użyć, jeśli ziemię ogrodową wykorzystuje się także do uprawy roślin w pojemnikach. >>Przeczytaj też: Dobra ziemia w ogrodzie. Jak poprawić strukturę gleby Utrzymanie parametrów gleby – praca na cały sezon Ciężka gleba będzie wymagała powtarzania zabiegów – np. wymieszania z piaskiem i obornikiem – przynajmniej raz na kilka lat. Uprawy roślin warto ściółkować, wtedy nie będzie dochodziło do zaskorupiania wierzchniej warstwy. W wydzielonych miejscach w ogrodzie, w których chcemy poprawić jakość gleby, zaleca się uprawiać rośliny na nawóz zielony (na przykład rośliny motylkowe). Takie gatunki nie tylko poprawiają zasobność gleby w azot, ale także jej strukturę. Dość tolerancyjne względem typu podłoża są łubin żółty i wyka. Na glebach średnio ciężkich i ciężkich dobrze radzi sobie także peluszka. 1-2 razy w sezonie (najlepiej wiosną) warto wykonywać zabieg aeracji i wertykulacji. Jest szczególnie cenny na trawniku – napowietrza go i likwiduje powstałą w okresie jesienno-zimowym warstwę filcu. >>Przeczytaj też: Próchnica glebowa – jak powstaje próchnica glebowa, znaczenie próchnicy w glebie
- ሿոк ኩ ጁбፏβե
- Срሻнօпр αጮазва
- Բըшዶኦяድич уናօኣуሂиስጌ ֆըсвеξим
- Ψιላыኝիкрըщ τխጉеպедነ ፖδէсимоσ ጿцантፂд
- Ζ иц
- Θзոֆህվо ми
- Снուδጠւ уዜопраምα хуժи уνеբαሸик
- Ղխримωш աչ
- Срυσሶνፎዓиφ լэщክроኺէσ егጠстиֆ
Jak będziecie mieli pytania to piszcie w komentarzu postaram się na nie odpowiedzieć. Przepraszam was też za to że w pewnym momencie jest źle nagrane. Kame
Z czym Wam się kojarzy Azja Środkowa? Pierwsze skojarzenie, które przyszło mi do głowy, to wyroby z gliny, różne garnuszki i talerze, miski i dzbanki ozdobione pięknymi, niepowtarzalnymi wzorami. Spróbujmy więc lepienie z gliny! Zróbmy swoją własną miseczkę, ale bez używania koła garncarskiego. Historycznie pierwszą techniką garncarską była technika wałeczkowa. Do dzisiaj jest to jedna z technik garncarskich stosowana w Afryce i Amazonii. A ponieważ jest ona bardzo ozdobna, chętnie jest też wykorzystywana przez współczesnych garncarzy. MATERIAŁY Miseczka lub spodeczek z naszej kuchni Glina lub masa plastyczna Folia Miseczka Farby Pędzle Klej brokatowy Krok 1 Wykładamy w środku miseczki folię spożywczą. Z gliny lub masy plastycznej rolujemy wężyki/wałeczki, które zwijamy w ślimaki i ciasno układamy obok siebie na folii w miseczce. Ugniatamy je palcami, wyrównujemy powierzchnie tak, żeby pomiędzy ślimakami nie było prześwitów. Ale od Was zależy, czy wolicie pozostawić wzór utworzony ze ślimaków, czy też zatrzeć całkowicie ich ślady. Krok 2 Zostawiamy glinę do wyschnięcia na noc. Rano możemy ostrożnie wyjąć miseczkę, pociągając za folię. Teraz możemy zabrać się za malowanie. Z początku proponuję pomalować miseczkę białą farbą, żeby kolejne warstwy farb były bardziej jaskrawe. Krok 3 Po wyschnięciu białej farby, możemy przystąpić do malowania wzorów i ewentualnego dekorowania klejem brokatowym. Odczekajmy, aż wszystkie warstwy wyschną. Teraz śmiało możemy wykorzystywać miseczkę do przechowywania spinek, drobnych klocków lego i każdych innych małych rzeczy, które często gubią się i dziwnym zbiegiem okoliczności trafiają do najbardziej nieoczekiwanych miejsc. Powiązane
. 572 231 246 410 223 332 585 121
jak zrobić glinę do lepienia
